ben korkmuyorum. yine de karıncayı dahi incitmedim bugüne kadar. yürürken karıncalara bile dikkat ediyorum. on kuruş borcum kalmasın diye kilometrelece yolu tekrar yürüyüp daha tazeyken ödüyorum borcumu.
allahtan korkmayanlar insanları kaçırıp evde türlü işkencelerden geçirdikten sonra öldürüp evin tabanına gömmezler üstünde de namaz kılmazlar işte bu kadar iğrenç insanlardır bu allahsızlar.
buda kapak:
insan sevdiğinden korkmaz. bu korku gerçek bir korku olmayıp yaptıklarından dolayı onun sevgisine layık olamamaktan kaynaklanan bir terk edilme korkusudur. eğer bilseydiniz her an içinizde hissettiğiniz o yüce varlık bencilliğinizden kaynaklanan tüm o yersiz korkularınız için sığınılacak tek güvenilir limandır, hiç korkarmıydınız kendi yaptığınız putlarınızdan.
kuldan korkar belki utanır. hatta moderasyondan bile korkar. yakalanmaktan, görünmekten, riske girmekten, kovulmaktan herşeyden korkar. ama allah tan korkmaz. öncekendi nefsime söyledim.
