sevgi dolu dua da olabilir. beddua olarak algılanmamalıdır. anneler çocuklarına beddua etmezler, her ne olursa olsun, evlat sevgisi en kutsal şeydir anneler için....
kendisine 'keşke benim sana yaptıklarımı bana yapan evladım olsa' diye cevap verince, hemen gözleri dolan 'evet ya sen beni hiç üzmedin' düşüncesine kapılan tatlı annedir.
ultimatom veren annedir, "hareketlerini ona göre düzenle, yakarlar canını" kıvamında hislendirir.
bir gün dalgınlığınıza gelip de, "benim gibi mi? bana mı?!!" gibi bir tepki verirseniz, "aman oğlum, beddua değil bu"yu da ekleyen annedir. politikadan iyi anlar bu anne, genelde koç burcu kadınıdır, sevilir...
Bir ara annemin bana sürekli söylediği cümleydi. Düşünürdüm. 'Ne güzel lan!' derdim. Benim gibi oğlum olacak. Kız olsa da farketmez, sonuçta benim gibi olacak ya o yeter. Haa espri amaçlı veya ne bileyim annemi kızdırmak için de değil. Gerçekten ciddi ciddi isterdim bunu. Hatta bazen derdi ki, Ersen sana öyle bir eş olacak ki senden beter olacak derdi. Saolasın be anne! Şimdi duyuyorum, Ersen sömestır tatilinde neden bizim yanımızda değil diye soruyormuş. Öyle ya anne sonuçta, ana yüreği kaldırmaz sonuçta değil mi(!) Pehh! Ben burda kendi ağzıma sıçarken bir kere bile yanımda olmadın, geçmişte bana hiç destek olmadın. Eğer şuan hayatımdaki yanlışları düşünüyorsam sizin yüzünüzdendir. Üç gün önce hayatı sorguluyordum. Artık kendimi ve çevremi sorguluyorum. iki gün önce güvenebileceğim kişi de bana annem gibi davrandı. Tıpkı ilk zamanlarda olduğu gibi annemi çok sevmiştim ama o umursamamıştı. Yanlış yapmıştı. Hatalıydı ama bilmiyordu...
2 gün önce de önemsediğim birini kaybettim ve artık farkettim. Artık farkettim ki bana çözümleri sağlayacak olan ne aile ne akrabalar ne de güvendiğin, dost diye gördüğün arkadaşlar... Sadece benliğin üzerine katılacak olan gerçeklerdir. Annemin söylediği hiçbir şey de zerre kadar önemli değil şuan, tıpkı eski zamanlarda olduğu gibi.
Artık öğrendim:
Acı çeken birisi için gözlerini kendi acısından başka bir yere çevirebilmek baş döndürücü bir mutluluktur!
Teşekkürler anne, bana bunu öğrettiğin için! Şuan onu yapıyor evladın...
çok iyi bir evlat sayılmam. anama babama saygım vardır, o ayrı mevzu. fakat kendim gibi evladı da isterim açıkçası. şöyle bi pulp fiction muhabbettinden girer, pizzanın üzerine biber konur mu konmaz mı tartışmayı yapar, daha sonra küçük araba mı iyi büyük araba mı iyi tartışmasını yapar, filozofların aslında ne demek istediğini tartışır, peşisıra avrupa'da kızlar ne kadar serbest lan muhabbeti yapıp, ardından da bi age of kapışması yapar yatarız. çok pis olur.
evladına kızmış annedir. bir keresinde arkadaşlarla oturmuş annelerimiz hakkında konuşuyorduk:
arkadaş1: annem bana kızdığında allah sanada senin gibi evlat verir inşallah diyo.
ben: hadi be. aynısını benim annemde diyo.
arkadaş2: benimki de
arkadaş3:evet evet, benim annemde!
.
.
.
vs.vs. yani diyeceğim o ki klasik anne bedduasıdır ve unutmayın annelerin bedduası kabul olmaz *
annelerin bedduası emzirdiği için tutmaz diye bi rivayet var ama doğruysa sıçtığımın resmidir lan.
kadının bana etmediği beddua kendine küstü resmen, hiç kalmadı.
ayrıca beni bir dirhem emzirmemiş, mamayla büyütmüş, kardeşimi de emzirmedi.
