olması gerekendir. en saf, en temiz olan iyilik çeşididir, karşılık beklemeksizin tamamen içten geldiği için yapıldığından ululuğu tartışılamaz olandır.
yapılan iyilikler için öbür dünyada mekan olarak cennet vaatlerini umursamamaktır. yani yapılan iyiliği sadece yüreğinden geldiği için, bencillik, karşılık bekleme duygusundan uzak olarak yapmaktır. iyilik yapmaktır yani.
zordur.
işte bunun için var edilmiştir, din.
lakin, son kullanma tarihi geçtiği halde, halen tüketilmektedir.
düşünsel evrimin başlarında, insan aklının algılayabileceği ölçüde anlatılan evren,
şimdilerde gerçeklerle anlatılmakta; fakat çoğu düşünsel evrimini tamamlayamadığı için
bunu anlayamamaktadır.
bağlayacağım noktada,
eğer allah rızası olmadan iyilik yapabiliyorsan,
sevapları umursamıyorsundur.
sevaplar umrunda değilse, cennet de umrunda değildir.
cennet umrunda değilse, tanrının var olup olmadığı seni ilgilendirmez.
sen sadece insan olmuşsundur.
işte bu ne güzeldir!
kendini şartlamaktır. mevzuyu allah tarafından irdelersek, elbette yapılan iyiliği hangi amaçla yaptığınız önemlidir ancak eylem öyle yada böyle sonuçlanmıştır. amacınız allahın rızasını kazanmak olmasa bile onun bakışıyla belki onun rızasını kazanmışsınızdır. mevzuyu iyiliği yapan kişi tarafından irdelersek, öncelikle teist kişiye göre allah rızası için iyilik yapan kişinin iyiliği ile bir amaç gütmeden iyilik yapan kişinin iyiliği arasında zerre gram fark yoktur çünkü, iyiliği yaratan varlık allahtır zaten. bu yüzden allah rızası için yapılan iyilikten daha saf, daha temiz bir iyilik ona göre zaten olamazdır. bu bağlamda teist kişiye göre insan hiç bir amaç gütmeden iyilik yaptığında da zaten allah rızası için iyilik yapmaktadır çünkü, iyi olanı da allah belirlemiştir, iyi olandan da allah razı olmuştur. bu yüzden aslında ona göre allah için yapılmış iyilik yada rıza gütmeden yapılmış iyilik diye iki farklı kavram yoktur.
saf ve tertemiz olan iyiliktir/eylemdir.
allah/tanrı koşulu olmadan, içten gelen iyiliktir.
ne bir hristiyan, ne bir müslüman, ne bir güneşe tapan yapabilir bunu.
sevap beklentisi olmadan, tanrı rızası beklentisi olmadan, cehennem korkusu olmadan yapılan iyilik;
gerçek iyiliktir.
eğer olsaydı, tanrı, böyle bir iyilik isterdi.
eğer ben tanrı olsaydım, böyle koşulsuz bir iyilik isterdim.
