şöyleki;
Hıristiyanların papazları vardır ve papaz bulunmazsa ibadet edemezler. Halbuki bir Müslüman isterse evinde, isterse camide namazını istediği gibi kılabilir. Üç beş kişi bir araya toplanınca cemaatle namaz kılmak isterlerse içlerinden biri imam olur, öbürleri de ona uyarlar, namazlarını kılarlar. Müslümanlıkta, papazlar gibi "din adamları" adını alan, din işlerini yapan ayrı bir sınıf yoktur. Müslümanların hepsi birbirine eşittir. Hele bu eşitlik, camilerimizde ne güzel görünür. Camiye giren kimseye "kimsin, necisin?" diye soran, yer gösteren, bu büyük adamdır diye ona en itibarlı yeri veren kimse yoktur. Camiye giren, kim olursa olsun boş bulduğu yere oturur. Yanındakinin büyüklüğüne küçüklüğüne bakmaz. Zaten insanlık gözünde de iş işleyen, emeğiyle geçinen adamların büyüğü küçüğü yoktur. Bir rençberle bir ressam, bir hamalla bir hükümet memuru kanuna göre haklara sahiptir.
Müslümanlığa göre bütün kuvvetler, kudretler, duygular, Allah'tandır. O, bize bizden daha yakındır. Onun varlığını biz, kalbimizde duyar, varlığımızda anlarız. Allah, bizim isteklerimizi, aklımıza gelen, gönlümüzden geçen şeyleri bilir. Şu halde derdimizi, halimizi, arzumuzu ona bildirmek için ortada başka birisine gerek yok...
ve de ;
Allah, bir zorba padişah değil ki vezirleri olsun, onun önüne çıkmak için kapıcılara, vezirlere yaranmamız lazım gelsin!.. Allah'ın ne durağı var, ne konağı. O, bizim gönlümüzde, onun kudreti bütün kâinatta. Onu hatırımıza getirir getirmez bizimle beraber.
iş bu sebeple Atalarımız da bu hakikati anlamışlar da "Allah'la kul arasına kimse giremez" demişlerdir.
fakat malesef ki Cumhuriyetten evvelki zamanlarda kendilerine "şeyh" adını veren bazı adamlar, millete bu hakikati söylemezler, Allah'la kul arasında adeta birer komisyoncu geçinirlerdi. Saf halk da isteklerini Allah'tan istemezlerdi de bu şeyhlerden, evliya mezarlarından isterler, "Şu işim olursa filan türbeye şu kadar mum, bu kadar zeytinyağı götüreyim" diye adeta rüşvet vaat ederlerdi. Zaten türbe sahiplerinin istedikleri de buydu.
Halbuki kutsal kitaplarımız bize, "Yarabbi, biz yalnız sana ibadet eder ve yalnız senden yardım isteriz" dememizi emrediyor. Müslümanlıkta yalnız milletine, vatanına fazla hayrı dokunan kimsenin mevkii yüksektir. Fakat bu büyüklük, bu yükseklik de Allah yanındadır; çünkü Müslüman yaptığı hayrı bir menfaat bekleyerek yapmaz.
Şu halde, herkes birbirine eşittir; Müslümanlıkta din reisleri, peygamber vekilleri yoktur ve olamaz
her ne kadar doğru bir laf olsa da bazılarının söylediğinin aksine bu laftan dolayı peygamberlerin varolmaması gerektiği inancı saçmadır. unutulmasın; peygamberler allah'la arana girmeye değil, o'nunla aranı yapmaya çalışıyorlardı.
sözlükte her gün sol framede onlarcasını gördüğümüz türbanlı/solcu/laik/örümcek kafalı tartışmalarında, başlıkta birkaç aklıselimin ısrarla üzerinde durduğu ama başlığın altında yaşanan polemik cümleleri arasında kaynayan söz.
halbuki bu boş tartışmalarla ilgili herhangi bir başlıkta, birilerine sinirlenip hışımla entry yazmaya başlayan yazar içinden üç kez allah'la kul arasına kimse giremez dese dünya daha yaşanılır bir yer olucak sanırım.
islamiyette kişinin yapacağı ibadetler için başka birisinin aracı olmasına gerek olmaması durumunu özetlemek amacıyla kullanılan cümledir. islamiyette öyle bir zümre yoktur ki o kişi olmadan herangi bir ibadet yapılamasın.
yanlış anlaşılan bir nokta vardır ki kimse giremez demek sen benim namazıma, ibadetime karışamazsın demek değildir. elbette kimse kimseye zorla namaz kıldıracak, oruç tutturacak değildir. bir müslüman olarak (ateist değil) çok sevdiğiniz bir arkadaşınızın 5 vakit namaza başladığını düşünün. o kişi sadece kendi taşıdığı kaygılardan dolayı sizi de namaz kılmaya davet etse bu sizi sevmediğine değil aksine ne kadar sevdiğine ve değer verdiğine kanıttır. dolayısıyladır ki çok da samimi olmadığınız halde sizi namaza davet eden birisi varsa onu da bu çerçevede değerlendirmek gerekir kanaatindeyim.
diğer bir yanlış anlaşılma ise bu söze dayanarak o zaman cemaate ne gerek var demektir ki cemaat kavramını hiç anlamamış kişi ancak bunu söyleyebilir.
evet doğrudur. bunu kendine hak görenler için ise laiklik şarttır. herkesin anlamadığı fakat anlamak zorunda olduğu bir şey var.
ben şuradan 2 bira alır ve evimde içerim. hiç bir amına goduğum da gelip bana sen günah işliyorsun içmeyeceksin bunu, içersen şöyle olur böyle olur diyemez. herkesin inancı kendine herkesin günahı sevabı kendine.
