müslüman olduğunu iddaa eden kimselerin; tüm sorunlarını aşmış, nefsini ayaklar altına almış ve artık şahsı adına hiç bir sorunu kalmamışcasına hışımla başkalarına da zorla bu nimetleri yedirme çabası içine girmeleri ve ateist olan kimselerin ise; aslında iplemediklerini iddaa ettikleri şeyler konusunda her an her fırsatta kılıç çekmeleri sonucu oluşan suni saflara bakıldığında sanki allah inanmaktan çok inandırmayı emretmiş gibi anlaşılmaktadır ancak bunun aksine allah insanları inanmakla yükümlü tutmuştur.
emr i bil maruf nehy i anil munker farizasına göre iyi işler yapmaları, inanmaları için kalplerine sevgi ve inanç tohumları atmanın zararı olmayacağından allah adına konuşmak yersizdir.
ayrıca inandığınız gibi yaşamazsanız yaşadığınız gibi inanırsınız. ben inanıyorum o yüzden de inandığım gibi yaşamak istiyorum. inancımda başkalarınında kurtuluşunu sağlamak var, bu yüzden onları da inandırmanın bir zararı yok. öyle olmasa koskoca osmanlı nasıl 3 kıtaya yayılırdı. amaç din-i mübin-i islamı yaşamak ve yaşatmak olunca herşey yapılır. cihad ruhu budur.
