kapitalizm denen pisliğin insanların nasıl kanını emdiğini gören, komünizmin eşitlikçi yapısına heves eden insandır. içinde Allah inancı taşır, bu yüzden de "ben komunistim" diyemez. "Yeşil komunist" diye adlandırılabilir bu insanlar; bir bakıma ikilemlerin insanıdır, sevilir, sayılır, içimizde sıkça görülür.
birincisi; nasıl bir allah inancı var sorgulaması gerekir. eğer müslüman ise, islam'ın sosyal, ekonomik, medeni vs. tüm konulardaki önerdiği yaşam sistemini iyice bir araştırsa komunist olma isteği o denli azalarak yok olacaktır.
ikincisi; kapitalizm denen şeyin tek panzehirinin komünizm olduğunu sanar ki bu da büyük bir yanılgıdır. şey gibi, futbol sevmiyorum o zaman voleybol oynamalıyım gibi. bunların hepsi insan ürünü ideolojiler ve insanın zihninin sınırı -olsa bile- bu kadar dar değildir. kapitalizm ve komunizm birbirlerinin panzehiri değil, bir nevi zıttıdırlar. bu zıtlar insanlık için pek bir fayda sağlamaz, kapitalizmden boğulmuş bir sistemin damarlarına komünizm basarak düzlüğe çıkacağınızı sanıyorsanız maalesef "tarihteki içte patlamış ideolojiler" yumağına bir ekleme yaparız o kadar.
müslüman zaten komunisttir demiştir ismet Özel, lakin komunist müslüman değildir paradoksu. bir de şundan bahis açmak istiyorum. oyunlarımızda olur genellikle. bir sözcük bir kültürün özetidir bazen. mesela sek sek oynuyorsun, çizgiye basarsın ve yandın sesleri yüksekçe birbirine karışır. komunist olmak işte o çizgiye basmak gibidir. hep bir ağızdan değil lakin tek bir ilahi ağızdan yandın sözünü işitebilir nitelikte. yeşil komunist bizi bozmaz efendim, lakin kırmızı müslüman sizi bozarsa esef duyabiliriz...
