allah hakkinda kendine sorular sormak , onun nicelik ve nitelikleri hakkinda insanin kendi beyninde yorumlar yapmasidir.
(bkz: insan olmanin temel kurali)
eğer tanrı varsa ve her şeyden kudretli ise; tanrı kendisini sorgulayacak küçük beyinlerden korkmayacaktır, sorguladıkça onu daha iyi bulacağımız bir çevre bahşetmiştir bize, bunları söyleyenleri taş yapıp kestirmeye kaçacak kadar aciz değildir, ben bu küçük beynimle bile sorgulandıkça tanrımın gözümde yükseleceği biliyorsam o haydi haydi bilir. en azından benim tanrım böyledir sizinkini bilmem. böyle olmayan bana kendini göstermeyecek, sorgulatmayacak tanrıya da tapmam...
allah insanlara bu yüzden akıl verdi. düşünebilsin, neyin doğru, neyin yanlış olduğuna kendi karar versin diye.. kendisine inanmak da buna dahildir. körü körüne kendisine inananla, düşünüp tartıp yine kendisine inanmayı seçen onun katında bir değildir. aksi halde; müslüman olarak doğma şansını elde edenle, afrikanın ücra bir köşesinde doğan insanın durumu haksızlığa sebep olurdu. bu yüzden allah insana akıl vermiştir ki düşünüp doğruyu bulabilsin diye..
eğer varsa -ki bence var- yanlış olmaması gerekendir. kendini sorgulatmadığı iddia ediliyorsa (dinlerde, yorumlarda vs vs) o dinler veya yorumlar bir şeyi saklamaya/kendi iktidarlarını korumaya/dayatmaya çalışıyordur. ha tabii bilemem eğer dinde böyle bir şey var mı yok mu, ama eğer izin verilmiyorsa, denildiği gibi, o dine de inanmam. ama allah'a hala taparım, zira benim için varlığı dinler ne derse desin, geçerlidir.
neyine güvenip yaptığını merak etmeyim bunu yapan kişinin. mutlak yaratıcıyı sorgulamamak koyun yerine koyulmaksa eyvallah, koyun olabilirim ama tanrıyı sorgulayınca yahut sorguladığını zannedince elime ne geçecek, bunu açıklarsa bir sorgu memuru belki ben de sorgularım...
bazı kesimlerin günah olduğunu savunduğu eylemdir.
oysa tanrıyla kul arasına kimse girmemelidir. isteyen insan sorgular, isteyen körü körüne bağlı kalır. bağlanmaya ihtiyacı vardır çünkü.
ne zaman aşacağız bu konuları?ne zaman dinin özel bir konu olduğunu algılayabileceğiz, hoşgörü göstereceğiz?
tanrı insana akıl vermiş, elbette ki yaradılışı, varoluşu,yaratıcıyı sorgulayacağız. araştıracağız,tartışacağız ki doğrulara varabilelim,en azından kendi doğrumuzu bulabilelim.
kendi doğrumuzu bulduktan sonraki işe kimse karışamaz işte.
birşeylere körü körüne, bilgisizce bağlanmak yerine sorgulayarak inanmak, veya sürekli sorgulama halinde olup inanmamak çok daha önemli ve iyidir bence.
ne zaman tanrı ile kul arasına girmemeyi, belirsiz kavramlara insan ilişkilerini karıştırmamayı, özellikle devlet işlerini karıştırmamayı öğreneceğiz?
bir ateist nasıl ki aşırı dinine bağlı bir insanı taşlamıyorsa, dinci bir insanın, ateist bir insanı sorgulaması o denli saçmadır.
ne olursunuz aşalım bunları. toplumumuz böyle saçma konularla birbirine düşerken doğuda her gün onlarca mehmetçik ölüyor,her gün yüzlerce yüreğe ateş düşüyor.
lütfen biraz saygı...
Sorgulayan, soru soran insan körü kürüne inanan bağnazlardan her zaman daha değerlidir. çıkardığı sonuç bizler için yanlış bile olsa.(cemaat kısmının eksi oylarını memnuniyetle kabul ederim çünkü at gözlüğü bazılarına ancak bu kadar yakışır!)
gayet yerinde bir eylem. her müslüman'ın görevidir ayrıca. yobaz, bağnaz,körü körüne müslüman, babadan-dededen müslüman, çevreden müslüman olanların da deneyim etmesi gereken bir düşünüş. kuran'da yeryüzünü dolaşın, canlılara bakın, tefekkür edin ki bizim nasıl bunlara güç yetirebildiğimizi görün denilerek allah'i sorgulamak tavsiye edilmiştir. ama bu şikayet etme, dalga geçme, kendini üstün görme için yapılırsa insanı yoldan çıkarabilir.
kuran-ı kerim'de pek çok misalle allah'ın varlığı kanıtlanır. lakin bu misaller verilirken hiç bir zaman "bu misallere bakın ve beni sorgulayın acaba var mıyım yok muyum" kavramına rastlanmaz. misallerin amacı "ben varım ve işte kanıtı da budur" düşüncesini insanlara vermektir.
kuran-ı kerim'de sık sık geçen başka bir kavram da kullara akıllarını kullanmaları tavsiyesidir. bazı ayetlerde de "biz ayetlerimizi böyle uzun uzun açıklarız" cümlesi geçer. pek çok kişi bu tavsiyeyi arkalarına alarak "aklımı kullanıyorum allah'ı sorguluyorum" diyerek gezerler. bu noktada bir örnek verelim;
ben istatistik okudum. benim inanılmaz anlaşılır ve uzun uzun açıklayarak ders anlatam bir istatistik hocam vardı. şimdi ben bir hukuk öğrencisini bu hocanın dersine soksam, hoca ne kadar iyi anlatırsa anlatsın bu hukuk öğrencisi 'moment çıkaran fonksiyon' konusundan ne anlayacaktır. işte kuran-ı kerim'deki mevzuu da buna benzer. o nedenle tefsirler önemlidir. lakin bahsi geçen pek çok "akıl kullanan" kişi bu tefsirlerde ne yazıldığını dahi bilmezler.
kendisine isminin sorulması, o söylerken de bizim cennete sıvışmamızın ihtimaller arasında olduğu durumdur... zira 99 adet ismi saymak uzun zaman alabilir...
birkaç anlamda kullanılabilecek bir terimdir. mesela kulun isyan etmesi anlamına gelebilir aynı zamanda merak ettiği için sormak da olabilir fakat daha çok isyan içeriklidir.
kulun isyanı anlamında bir sorgulama yarın öbür gün yapanın çok gücüne giden bir duruma sebebiyet verebilir.
