o zamanki düşüncelerimle şimdiki düşüncelerim arasında uçurum olduğunu görmeme neden olan baya uzun zaman önce imzamın bulunduğu başlıktır. küçüklüğün verdiği özentilikle saçmalamış ve insanın seçme hakkı olduğunu es geçmişimdir. ama diğer bir bakışla allah işkence edenlerin en hayırlısıdır evet, bu dünyada çektiğimiz acıların işkence gibi olmasına rağmen takva sağlam olursa ahirette karşılığını alabileceğimizi gösterir, başka hangi işkencenin sonu hayırki.
doğrudur. sebebi ise; allah insana hayat vermiştir. yoktan var etmiştir. sevap kazanabilmesi için bir çok kapı açmıştır. bir adım yaklaşıldığında 10 adım geleceğini söylemiştir. sevap kazanmak aslında çok çok kolaydır. tüm bunların bir karşılığı da olmalıdır değil mi?
ve işin çelişen tarafı; bir insan tüm bunlar için nasıl allah'ı sorumlu tutabilir? bu adam inanmayıp allah'ı sorumlu tutarsa zaten çelişmektedir. işine gelince "allah vardır" demek gibi birşeydir bu. yok inanıyorsa; kaza ve kader kavramını açıklayamamıştır hür vicdanınca. 60-70 senelik hayatın önemsizliğini kavrayamamıştır. dünyayı sevmektedir.
