her canlı Allaha zikir eder. buna lafım yok.
ama bunu bu şekilde ifade etmeye de gerek yok.
daha güzel bir örnek vereyim...
bir gün bir derviş başka bir dervişe giderken çiçek götürmek istemiş. bir tane çiçek koparmış ama oda solgun bitik bir çiçek.
derviş diğer dervişin hediye ettiği çiçeği görünce "bana layık göre göre bunu mu layık gördün" demiş.
diğer derviş "onca çiçekten bir tek bu zikir edemez haldeydi o yüzden sadece bunu koparmayan vicdanım el verdi" demiş.
sadece mavi yeşil algler değil, tek hücreli canlılar, hatta atom, atom parçacıkları... hepsi, her şey "allah" der de biz duymayız. sadece gördüğüne ve duyduğuna inanaların algısı bedenleri ile sınırlıdır.
sonunda insanoğluna da allah dedirttirme gafletine ramak kalmış ateist sancısı. allah demek için materyallere dedirtmek pek geçerli bir bahane değildir de gitsin zorlama parça kıracak motor. birde kişi sevdiğiyle beraberdir diye bir islam düsturuda varki durum daha feci hal alır. cennette alglerle ortak habitatda kavuşmaları dileğiyle.
dalga geçtikçe karakterinin zayıfladığını bilmeyen ateistin bir başka saçmalığıdır,
kendi sevdiği herhangi bir şeyle dalga geçilmesine tahammül edemeyecektir ama o sizin kutsalınızla dalga geçer, diğer ateistlerde bunu normal karşılar komiklik yaparlar birbirlerine,
