Allah varsa problem yok. Bütün dünya sırtını dönüp gitse ne yazar, Allah var dersin. Hatta şöyle düşünebilirsiniz, Allah beni huzuruna davet etmezse, secdeye götürtmezse, hayatım her zaman güzel geçiyorsa işte o zaman ciddi kuşku duymalıdır insan.
Bes, kâfi, yeter, yetişir demektir. Bâki, kalan demektir. Heves ise, nefsin isteği, geçici arzu demektir. Allah bes diyen, Allahü teâlâya tevekkül etmiş olur. Tevekkül, vekil etmek, işini başkasına havale etmektir. Istılahta ise, Allah’a güvenmek, Ona dayanmaktır.
Tevekkül, değiştirilmesi insan gücünün dışında olan acı olayların, ezelde takdir edildiğini bilip, üzülmemek, Allah’tan geldiğini düşünerek seve seve karşılamaktır. Allah bes diyen, [Ona tevekkül eden] yani onu vekil eden kurtulur. [Vekil: koruyucu, gözetleyici, bakıcı, yardımcı.]
Zümer suresinin 38. Ayetinde ; (De ki: Hasbiyallahü aleyhi yetevekkel-ül-mütevekkilün= Bana Allah yeter, güvenip dayanacaklar, ancak Ona güvenip dayanırlar.)
Nisa suresinin 81. Ayetinde ;(Allah’a dayan; vekil olarak Allah sana yeter.)
