turan dursun tarafından sorulan ve turan dursun'un arap kültürü konusundaki cahilliğini ön plana çıkaran sorularından biri.
mehmet ali demirbaş bu soruyu şu şekilde yanıtlar;
Kahretmek, Arapçada bir deyimdir. Birisini kötülemek, yani onun çok kötü birisi olduğunu bildirmek için Allah kahretsin denir. Kuranı kerim, o halkın lisanı ile indi. Başka türlü bildirilse anlaşılmaz. Halkın lisanı ile yapılırsa anlaşılır. Kahretsin kelimesini, şimdi anlaşılan gibi, helak etsin manasında anlamak yanlış olur. Allahü teâlâ helak ederse, kim engel olabilir ki? Zaten o manada kahrettiklerini, filan kavmi helak ettik, yerin dibine geçirdik diye ayrıca defalarca bildirmektedir.
Allahü teâlâ, bir çok âyetinde din düşmanlarına lanet etmiş, yani o kulların rahmetten uzak olduğunu bildirmiştir. Bazıları şöyledir:
(Allahın lâneti, inkâr edenlerine üzerine olsun.) [Bekara 89]
(Biz, kitapta açıkça belirttikten sonra indirdiğimiz açık delilleri ve hidayeti gizleyenler var ya, işte onlara hem Allah lanet eder, hem de bütün lanet ediciler lanet eder.) [Bekara159]
(Allah inkârları yüzünden onlara [Yahudilere] lanet etmiştir.) [Nisa 48]
(Yahudiler, Allahın eli sıkı dedikleri için lanet onlara.) [Maide 93]
(Yahudiler, Üzeyre, Hıristiyanlar da isaya Allahın oğlu dediler. Daha önce kâfir olmuş kişilerin sözlerini taklit ediyorlar. Allah onları kahretsin.) [Tevbe 30]
(Allah'ın lâneti zalimlerin üzerine olsun!) [Araf 44]
(Bozgunculara lanet olsun.) [Rad 25]
(Allah ve Resûlünü incitenlere Allah, dünyada ve ahirette lânet etmiştir.) [Ahzab 57]
eder efendim, insanların tanrılarını kendileri gibi görme adetinden kalan miraslardır günümüzdekiler.
-"Cani çiksin o insanin, o ne nankördür."(Abese,ayet 17)
-"Onlari (yahudileri, hiristiyanlari) Allah yok etsin!"(çev.Diyanet, Tebe, ayet:30)
Allahin kendisi "Allah onlari yok etsin!" diyor. Sasilacak sey doğrusu.
-"And olsun ki ey inkarcilar ! Siz aykiri görüstesiniz! Bundan dönebilecek kimseler
döndürülür. Bos sanida bulunan, bilgisizlige saplanip kalanlarin canlari çiksin! (çev. Diyanet,
Zariyat, ayet:8-11)
-"Ey Muhammed! Onlara baktigin zaman, cüsseleri hosuna gider. Konusurlarsa sözlerini
dinlersin. Tipki siralanmis kof kütükler gibidirler. Her çigligi kendi aleyhlerine sayarlar.
Onlar düsmandir. Onlardan çekin Allah canlarini alsin Nasilda aldatilip döndürülüyorlar!"
(çev. Diyanet, Münafikün, ayet:4 )
-"Çünkü o düsündü, ölçtü, biçti! Cani çikasi ne biçim ölçtü biçti! Cani çikasi sonra yine ne
biçim ölçtü biçti! (çev. Diyanet, Müddessir, ayet: 18-20)
-Ebu Leheb'in iki eli kurusun ! Ve kurudu da, tebbet suresi (1-2)
Kur'an'daki beddua ve lânetler, belli vasıflara sahip kimselere yöneliktir. Kur'an, şahıslardan ziyade vasıfları, düşünceleri, muhatap alır. Netice itibariyle öbür dünyada, insanların bir kısmı, Allah'ın rahmetine ve ihsanlarına kavuşur, cennete girer. Bir kısmı da, onun lânetine uğrar/rahmetinden uzaklaşır, onun gazabı ve azabının merkezi olan cehennem zindanına girer.
Allah'ın Kur'an'daki bu tür ifadeleri, aslında merhameten söylenen birer uyarıdır. Çünkü, kötülüğün ne olduğunu bilmeyen ondan nasıl uzaklaşabilir? iyiliğe rehberlik etmek nasıl bir yoldur.
Kaldı ki, Kur'an'ın bu gibi sert ifadeleri, inkârcılara yöneliktir. Küfür ve inkârcılık ise, Allah'ın bin bir isim ve sıfatlarına karşı bir meydan okuyuştur. Kâinatın binler belgesiyle hak ve hakikatin varlığına yaptığı şahitliği reddetmek anlamına geliyor. Yüz binlerce peygamberin binler mucizelerini ve milyonlarca evliyanın milyonlarca keşif ve kerametlerini inkâr etmek hükmüne geçiyor.
Özetle, küfür ve inkâr, Allah'ın bütün isim ve sıfatlarının hadsiz tecellilerini, kâinatın had ve hesaba gelmez şahitliklerini yalanlamak ve onların hukukuna saygısızlık olduğundan, bu sert ifadelerle onları uyarmak tam yerinde bir belagattir.
Tebbet sûresi'ndeki bedduaya gelince:
Bu sûrenin mana şümulünde Ebu Leheb'in zatında kıyamete kadar onun zihniyetinde ve islâm'a zıt olan insanların durumu açıklanmıştır. Ebu Leheb bunlardan birisidir. Dolaysıyla bu sûrede vurgu yapılan sadece fani ve ölümlü bir insanın hatalarını anlatmak değil, bu vesileyle bu tür hatalara düşmemek için kulları uyarmaktır.
Hem Allah Kur'an'da kullarının anlaycağı üslupta konuşmaktadır ki buna "tenezzülat-ı ilahiye" denir. insanlar kendi aralarında beddua gibi kınama ifadelerini kullanmaktadırlar. Allah'da kullarının anlayacağı şekilde, hata yapan bir kulunun hatasına vurgu yapmak ve diğer kullarına bildirmek için, hatanın derecesine göre şiddetli ifadeler kullanmaktadır. Bu şekilde kullarını o hatalara karşı uyarmaktadır. Hem islâm'a karşı olan Hz. Peygamber (asm)'in amcası da olsa iltimas görmeyeceğine işaret var.
Elmalılı bu konuda şöyle der:
"Ebu Leheb, şahsı gösteren bir künye olmakla beraber lügat itibarıyla asıl mânâsı, 'alev babası' demektir. O itibarla Hz. Peygamber (asm)'e ve islâm'a karşı ateş püskürmek isteyip de, kendini cehenneme atmış olan kâfirlerin hepsinin temsilcisi olması sebebiyle onun helâki, hepsinin helâkına misâl yapılmıştır ki, bu da,"
"Allah'ın nûrunu ağızlarıyla söndürmek istiyorlar. Halbuki, kâfirler istemese de Allah, mutlaka nûrunu tamamlamak ister." (Tevbe, 9/32)
"âyetinin ifade ettiği anlama işaret olur. Künyeler, âlem ismi olmakla beraber, yerine göre Hâtem-i Tâi'nin cömertlik, Ebu Hanife'nin ilim ile şöhret bulması gibi sıfatlık mânâsına gelmelerinden ve meânî ilminde Ebu Leheb isminin de 'ateş babası' demek olmasından dolayı, kinâye yoluyla 'cehennemlik' vasfına delâlet eden meşhur bir misâl olarak söylenmiştir. Ayrıca kinâyeler de, hakikatin iradesine engel olmayacağına göre burada, söz konusu mânânın hususi bir önemi vardır. Yani maksat sadece Ebu Leheb'in şahsını belirtmekten ibaret olmayıp, onun vasfına ve bu vasıfta ona benzeyenlerin hallerine de işaret edilmiş demektir." (H.Yazır, Hak Dini Kur'an Dili)
