dünyada eşi benzeri olmayan bir duygu selidir. bu sel tüm kiri pası masivayı da beraberinde götürür. ve geriye tertemiz bir meydan kalır. allah aşkından ağlayan insan; allahıın varlığını, tek olup olmadığını, gücünün sınırını( sınırsızlığını) düşünmez artık, bunlar çoktaaaan oturmuştur; onun tek olduğunu - herşey olduğunu, dost olduğunu, yâr olduğunu, sonsuz nura sahip olduğunu bilir inanır tapar doyamaz coşar taşar yanar biter kül olur.. aşkından yapabileceği daha neler olduğu tasavvur edilemez. en son o'nun aşkını; ıssız sessiz bir yere gidip, o'nunla başbaşa kalıp mütevazi göz yaşlarıyla anlatır insan artık. gözyaşlarıyla... neden ağladığını sorsanız vereceği cevap yoktur o aşık'ın. bir dudak bükmesiyle ifade edebilir belki de bu durumu. ama allah azze ve celle onun neden ve kim'e ağladığını çok iyi bilir. muhakak ki o, kalplerin en gizli köşelerinde ne olduğunu iyi bilendir.
" seni seviyoruz yüce yaradan
bütün engelleri kaldır aradan
hiçbirşey istemem fani dünyadan
ben seninle daha mutluyum ya rabb! "
" geceleri kalkıp uyanamadım
zikir boyasına boyanamadım
ateş-i aşkınla ben yanamadım
ben seninle daha mutluyum ya rabb! biz seninle daha mutluyuz ya rabb! "
