teokratik oligarkların bu ayrıcalıklarının devamı için sarıldıkları dini de kendilerine uydurma çabasıdır.
oysa ki dinin özü basittir. gelen her peygamber önder düşünür bu sözü tekrarlamıştır.
(bkz: din güzel ahlaktır)
dinin ahlaki tarafını çıkarıp sanki kendilerini bağlamıyormuş veya sözde çok yüce gayelerine erişene kadar askıya alınabilirmiş gibi allah adına hüküm verir ve kendi din anlayışlarını dayatır bunlar.. her olayı kendi küçük ticari ve cemaatsel çıkarlarının devamı için kendilerine etkisi merkezinde değerlendirir. Örneğin, kızılayda taksimde bomba patlasa yüzlerce kişi ölse bunun ülkeye yapılmış saldırı olarak görmeyi beceremez de sadece kendi cemaatlerinin partilerinin oligarklarının çıkarının nasıl etkileneceğini düşünür.
Bahaneleri de cebindedir: gayelerine erişene kadar cemaat dayanışmasını farz görürler.. cemaatin dışındakilerin hiçbir hakkını teslim dahi edemezler. Kol kırılır yen içinde deyip günahların üstünü örterler..Allah'ın verdiği hakkı bile kuldan sakınır bu şerefsizler. bilerek veya bilmeyerek kendilerini Tanrı yerine koyarlar aslında!
Teokrasi de budur işte kardeşler:
insanın tanrılık iddiası!
bu ise zulmün en kınanası olanı ve benim inandığın Tanrı'nın da en şiddetli ceza vermesini beklediğim türüdür. (bkz: tağut)
bu şerefsizlerin inandığı tanrıya ise ben inanmıyorum! (bkz: para) (bkz: güç) (bkz: iktidar)
