büyünülen ortam yüzünden doğuştan ateist olamaz kimse, çevre ona kendi dinini empoze eder ve ancak inancını tamamen kaybettikten sonra ben ateistim diyebilir bir insan... fakat inancını kaybettikten sonra kişinin tekrar inanması daha da ilginç olanı.* ya gerçekten ateist olamamışsın ya da başına bi mucize gelmiş.**
her bulduğu fırsatta; allah'a, dine, imana ve inançlı kimselere saldıran malak ateistlere söylediğim, sonunun hayırlı olmadığı konusunda uyarıcı bir mesaj barındıran sözler bunlar. bıktım laf anlatmaktan.
işin ironik kısmında değilim. daha düne kadar müslüman bir vatandaş iken, gözlerimin açıldığını ve allah'ın olmadığı konusunda kendimden çok emindim. allah yok diyordum. lakin bu içine düşmüş olduğum gafletin neticesinde başıma gelmedik kalmadı. ateist bir doğrultuda sürdüğüm yaşamımda çok sekteye uğradım. saymakla bitmez.
öncelikle işlerim rayından çıkarak maddi zorluklar yaşamaya ve sürdüğüm şaşalı hayattan mecburen vazgeçmek zorunda kaldım. saçlarım yer yer dökülmeye ve sağanak bir şekilde de beyazlamaya başladı. ergenliğimde bıraktığım sivilceler alnıma geri döndü. kız arkadaşım beni terk etti, ailemle aram açıldı. saatlerce sevişip partnerini doyuran ben, erken boşalmaya başladım ve daha niceleri. dedim ya; "saymak ile bitmess"..
az evvel google'a "kelime-i şahadet" yazıp tam metni buldum. şahadet getirdim. hamdolsun, artık "elhamdülillah müslüman"ım. ancak zamanında o çok bok attığım yobazlardan değilim. korkmaya hacet yok.
