allah'a küfrediyorsa, allah'ın varlığını bilen atesittir. dolayısıyla küfrün sebebi ateist olması değil, yüce bir yaratıcının varlığının egosuna ağır gelmesidir.
Bu kişi ateist değil,satanisttir.Şayet,bir ateist insan üstü manevi bir gücün varlığını yok sayar.Olmadığını düşündüğü birşeye küfretmiş olur.Ve bu kişinin,kendisine ateist demesinin sebebi,aklını yitirmiş olmasıdır çünkü Allah'a küfrediyorsa,onun varlık ve birliğini kabul etmiş ve ona karşı birşeyler yapma,günah işleme arayışı içerisindedir.Halk dilinde "salak"tır.
düzenleme: zaman değişiyor, zihin de değişiyor elbet. biraz atarlı mı yazmışım neymiş yahu... her neyse, ben şuna yeni bi açıklama getireyim:
bir ateistin allah'a küfretmesi, aslında mantıksızdır. ahan da yukarıda bahsetmiş olduğum gibi, varlığını kabul etmiyorsa bu neyin kafası dedirtebilir. ama öte yandan, küfrettiği şey aslında insanların kafasındaki "allah" algısı, dogması vesairesi olabilir. bu da diğer bir ihtimal. evet, yıllar sonra gelip tekrar bu başlığa yazıyorum, düzeltme yapıyorum. işsizim sözlük. çok sıkılıyorum ne yapayım...
olmadığını varsaydığı şeye küfrederek -olmayan bir şeye küfredilemez- çelişkilerle dolu bir beynin nelere kadir olabileceğinin ispatı olan, kendini içinden çıkılmaz bir paradoksa sokan kişidir.
frp oynuyordur. oyunda allah tarafından kazıklanmıştır, o da "ayağını denk al, allah falan tanımam .......kerim." diyerek çekmiş kılıcını dalmıştır allah'a. fantastik bir olaydır sonuçta, zeyna falan izlerken hades'e saydırılmasından bir farkı yoktur.
işin gerçeği de şudur. şu yaşadığımız toplumda hepimiz küçüklükten beri bazı kavramlarla yetiştik. yani ezan okunurken gürültü yapmaktan rahatsız olmak, ne bileyim allah'ın adını küfürle anmamak falan küçüklükten yerleşmiş şeyler. aksi halde rahatsız oluyoruz bu bir gerçek. bunu bir ateistin hissetmesi de çok normal, o şekilde yetişmiş, bu histen kurtulmak kolay değil ama bu his inandığı anlamına da gelmemeli. sonuçta çocukluktan beri kendini inandırıp, önünden kara kedi geçince kötü hisseden, merdiven altından geçince rahatsız olan, boşaldıktan sonra yıkanmaz veya abdest almazsa rahatsız olan bir çok insan var. peki nasıl kurtulunur. ateist kişi inanmadığı allah'a küfreder. bir rahatsız hisseder, iki rahatsız hisseder, üçüncüsünde bunun elflere küfretmekten farksız olduğunu bilmenin yanında hissetmeye başlar ve çocukluktan yıkanmış beynini kurtarır.
bunun dışında da o küfür allah'a değil allah kavramına ve inanan kişilere gidiyordur. çünkü artık ikisinden de bay gelmiştir.
allaha inanmak ve onu kutsal saymak yobazlık ama inanmayıp küfretmek çağdaşlık oluyor. ben buradan bunu anladım şimdi! tamam ben yobazım lan siz de çağın amına koymuş aşmışsınız, dümbelekler sizi!
haa adam inanmaz o ayrı, şahsen beni de bağlamıyor ama böyle çok bilimsel yaklaşmayın komik oluyor!
(bkz: ulan develer)
ateist olamayacak kadar dar görüşlüdür. ateizm de bir inanıştır aslında ateist de inanmadığına inanır ama her zaman saygı duymayı bilir. malesef ne kadar ateist tanıdıysam hepsi bu cinsten. daha seviyeli bi şekilde kendilerini ifade etmeye çalışsalar hem toplumdaki yerleri ve önemleri anlaşılır hem de sayıları artar.
netice itibariyle muhalefet de lazım nede olsa günümüzde din de politikanın bir parçası. ama tabi mecliste olması gerektiği gibi terbiyeli ve küfürsüz...
