aslında bu soru karşıdaki insanın iç çamaşırının rengini sorgulamak kadar özele kaçan ve ahlak sınırlarını zorlayan bir sorudur. çünkü kişinin inançları yine yalnız kendisini ilgilendirir, an gelir değiştirir, an gelir geliştirir, ama kimseye hesap vermek zorunda değildir hiç bir zaman. ama o kadar çok sorgulanmaktadır ki artık inançlar, günümüz toplumunda çok sıradan bir diyalog gibi algılanmaktadır. bu kişisel inanca yönelik soruları çoğaltmakta mümkündür:
dini inancın nedir? müslüman mısın ? ateist misin? hristiyan mısın?
bazen de dolaylı yollarla sorgulanır bu durum: namaz kılıyor musun ? şabat günü senin için ne anlama geliyor ? evrime inanıyormusun ? kurban kestin mi? v.b.
din ve vicdan özgürlüğü diye bir kavram var kimse kimseye karışamaz ama bu din hakkında konuşmayı öğüt vermeyi öğretmeyi yasaklar anlamına da gelmez yani saygıyla karşılanması gereken bir durumdur.
öğüt vermenin doğruluğunu savunan kişiler öğüt alabilmeyi de göze almalıdırlar, oysa günümüzde bunun örneklerini görememekteyiz malesef. kendi inançlarını yaymak için diğer kişileri sorgulayan ve öğütlerde bulunan kişiler aynı işin başka bir inanç veya inançsızlık akımı tarafından yapılmasına göz yumamaktadır. bu durum da samimiyetsizliğin en büyük kanıtı mahiyetindedir. ayrıca kişileri sorgulamadan da, onların inançlarını öğrenmeden de, kendi fikirlerini karşıdakine aktarabilir insan.
