bir şeylere inanmak evrimsel birikim gereği korkunun ya da yaşamsal kaygıların bir ürünü olarak karşımıza çıkmaktadır. insanoğlu korkmanın gerekliliğinin insanı hizaya sokacağını düşünüp kavramlar ortaya koymuş ve lider kişilikteki bazı din adamları bu kavramların sınırlarını genişletmiştir. inanmanın ,rahatlık ve huzur getirdiğini ve olağan sayılmayanların olağan görünmesini sağladığı iddia edilmiştir. gelişen dinamikler sayesinde kişi toplumda yaşamanın getirdiği kaos içinde inancın ne demek olduğunu sorgulamış ve seçimini yapmıştır. inancın komik bir olgu olduğunu düşünenler, gerçekten inanma eyleminden vazgeçmişlerdir; fakat düşünme yeteneği olmayan ,diğerleri ile arasındaki farkın düşünme eylemi olduğunu idrak edemeyen insan türleri kalıplaşmış sözlerle farklı olduklarını sanarak inanmadıklarını savunma yoluna gitmişlerdir.aslında bir şeylerden korktukları için inandıklarının farkına varamamış ve varamayacaklardır.
"keaton şöyle derdi: "tanrı'ya inanmıyorum ama ondan korkuyorum". bense tanrı'ya inanıyorum ama tek korktuğum şey keyser soze."...diye devam eden the usual suspects repliğini hatırlatan kafa karışıklığını çok güzel anlatan bir önerme.
