iki tane felsefe kitabı okuduktan sonra, birazda farklı görünmek için ''allah yok abi'' tribinde olan insanların yaptığı salaklıktır. allah yok der ve olmasını istediği bir olay içinde, inşallah der bu, dengesizler.
allaha inanmıyorum deyip herşeyi mantığa bağlama çabası içinde olup, ancak çok istediği bir şeyin gerçekleşeceğinden emin olmadığı zaman inşallah diyerek allah'a sığınan insan modeli.
bunun bir de inanmayıp dua edin diye emir buyuran modeli vardır. bizim yurtta vardı bir tane. biyoloji okuyordu. evrim sınavına girecekmiş. diyaloglar şu şekilde idi:
biyolog:kızlar yaa çok fenayım oda ahalisi:noldu yahu
-sınava gitcem çok heyecanlıyım of! dua edin de geçiyim ya
+kızım hem inanmıyosun hem de dua ettiriyosun haha
-siz inanıyosunuz ya belki ordan diye şeyetmiştim ben
+bakarız ederiz belki dua dimi kızlar?
(evet, imana gelirse neden olmasın, etmem ben!)
-ay sağolun yaa aslında ben de inanmıyor değilim bir güç var *
+ne sınavı bu peyyki?
-evrim..
+neeey hayatta etmeyiz. şaka mısın kızım sen. evrim sınavına dua mı etcez hahaha? gelin kızlar çs ye gidelim gitmeden de bir nescafe yapalım...
tek nedeni muslumanlarin yaninda yasamasi olan ateistir. mesela suan yasadigim yer sebebiyle holy shit jesus christ o my god gibi kelimeleri kulaniyorum ama hristiyanlikla alakam yok .
iki tane felsefe kitabi okuduktan sonra, birazda farklı görünmek icin "allah yok abi" tribinde olan insanlarin cok otesinde; gercekleri gormeye ve sorgulamaya basladigi yila kadar, cevresinin tekduze mantiginin aliskanligina sahip kisidir. yanlistir dogrudur, kisinin kendisine kalmis bir davranistir.
bir seyin gerceklesmesini umit etmek ile bir seyin gerceklesmesini istemek arasinda fark oldugunu dusunen sahsimca bir yanlisliktir. ama ne diyince allaha inanmis oluyorum, ne de demeyince kufur etmis oluyorum. yapiyorum bende arada bunu, ufak bir yanlislik sadece. ugrunda bunu belirtmek uzere baslik acilmayacak kadar ufak bir yanlislik.. *
komplekssiz, rahat insandır. tanrıya inanmıyor diye inananların tanrı kavramından aldığı psikolojik desteği almayacak değildir. hatta inşallah yerine umarım demek için kasıp komik duruma düşmek bir yana, çaresiz kaldığında olmadığını bildiği tanrıya olmayacağını bildiği dualar edip amin diyerek rahatlamışlığı bile vardır. mentalite anlaşılamayana saçma demek değilse dengesizlik de değildir yaptığı. bu kişinin diğer bir türü de tanrıya inanmadığını belli edip dikkat çekmek istemeyendir. bazen bütünleşirler.
insanların bazen ufacık kelimeleri bile hatta inandıkları o büyük gücü bile başkalarına çok gördüklerini bir kez daha görmeme vesile olmuş insandır. bunu ben de bir çelişki olarak görmüyorum aksine epey sosyolojik bir olay. dünyaya geleceğimiz yeri büyüyeceğimiz ortamı önceden sipariş etmiyoruz ne de olsa.
çoğunluğu müslüman olan bir ülkede büyümüş ve doğal olarak sonradan ateist olan biri için alışkanlıktan dile gelen cümledir. bu yönden hoşgörülü davranılması gereken insandır.
gayet normal bir durumdur. o din ile Allah ile ilgili değildir. tamammiyle dil ve kültür ile ilgilidir. ailesi, akaranları, çevresindeki insanlar umdukları bir durumun gerçekleşmesini isterken "inşallah" derken, o "inşallah"a ne deseydi. anlayamıyor musunuz, yoksa anlamak istemiyor musunuz? bu o adamın çaresizliğinden değil, ona Allah'ın söylettiği bir sözcük de değil. yalnızca çevresinden duyup kullandığı bir kelime.
