Bokunu çıkartmadan allahi kitabi bilecek ya bi adam. Maneviyat ona yön verecek vicdan katacak. Allahi kitabi olmayanin hakkaten her seyi yapması doğaldır. Özdenetim yok bi kere.
Beraber namaz kılma gibi fantezileriniz varsa olmaz. Ben oruç tutuyorum o da zorla da olsa tutacak gibi düşünceleriniz varsa olmaz. Onun dışında yok ben ilişki yaşayacağım, işte çocuk yaparız sonra yenisini yapmak için çocuğu mervelere göndeririz diyorsan olur. Mayoz bölünürken dine gerek yoktur.
önce insan olsun da herkesin inancı kendine. müslümanım deyip kendi yeğenine tecavüz eden birisindense ahlakı yerinde bir ateisti tercih ederim şahsen.
Şimdi benim sürekli olarak sorun yaşadığım bir adam var, iş arkadaşım olur kendisi. Bu adam her gün benim canımı farklı bir sebepten dolayı sıkıyor. Aynı allah a inanıyoruz. Aynı memlekette yaşamış yetişmişiz ama nasıl oluyorsa benim kalbim her gün başka bir yerinden kırılıyor. Yunus Emre diyor ki bir kalp kırdın ise o kıldığın namaz değil. Bu adam gördüğüm kadarıyla namazını da kılıyor orucunu da tutuyor. Ama o namaz o oruç bu adamı kalp kırmaktan alıkoymuyor. Diyeceğim o ki güzel kardeşim soruna cevaben olur derim ama mutlu eder mi bilemem. Şimdi bu işyerinden ayrılırsın her gün aynı suratı görmekten kurtulursun ama ya karısı olsan o iş o kadar kolay olmuyor bilindiği üzere. Önemli olan merhametli olmak sevgili kardeşim, empati yapabiliyor olmak.
Sen onun inancına o senin inancına saygılı olabilecek kadar yetişkin insanlarsanız olur. Burada da her zaman olduğu gibi karakter giriyor devreye. Sen ona sen niye inançsızsın şöyle böyle akıl hocalığı yaparsan veyahut esprili düşüncesiz şakalar yaparsan, oda sana Allah yok Allah sensin benim gibi laflar der veya inancın her neyse ibadetinde yahut deistsen ve Allaha ettiğin duada sana her hangi saygısız bir laf söylerse olmaz. Burada devreye karakter yetişkinlik ve saygı girer.
Bir soru.
