nerede ve nasıl olursanız olun birinin yardımınıza koşacağını düşünün. ve o kişi affedici olsun. çocukken aileniz sizi nasıl koruyosa, bütün yaramazlıklarınıza rağmen sizi hala seviyosa. işte allah bir ömür bizi koruyan, affeden ve gerekirse kulağımızı çeken bir baba ya da anne gibidir. bu sebeple allah'a inanmak kişiye huzur veririr. yoga, pozitif düşünme gibi şeylere inanıp allah'a inanmamak andavallıktır. bu huzur kişiye güven de verir. her kapıyı açar.
ne olursa olsun sığıncağın bi güç vardır bilirsin o hep yanındadır.
Dua edersin istediğin şey imkansız gibi dursada ona dua edince içinden bi ses olucak der sonuçta ölüyü dirilten çamurdan insan yaratan tohuma can verip topraktan çıkartan da odur.
Bu dünya kargaşasını görürsün ve Allahı hatırlarsın içine huzur dolar sonuçta ona dönüş dersin.
Bi yakının bile ölse Allah verdi Allah aldı dersin.
Aşırıya kaçanları görünce bunlar burda kalmaz hesabı sorulur dersin
Yalnız olmadığını, en zor zamanlarının ardından bir çıkış kapısının geleceğini seni senden daha iyi tanıyan bir varlığın olmasını bilmek ve tevekkül denizinde özgürleşmek sonsuz huzur verir.
yer yüzünde hiçbir şeyden alamayacağınız huzur'dur. herkese nasip olmaz. bazılarının, "ben alamıyorum, yok öyle bir huzur" deyişi ne kadar komikse, bu olgu da o kadar gerçektir.
''Bunlar, iman edenler ve gönülleri Allah'ın zikriyle sükunete erenlerdir. Bilesiniz ki, kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur.'' (rad suresi 28.ayet)
