kişinin alkolü uyumak için değil, artık uyuyamadığı için içtiği zaman fark ettiği durumdur.
kendimden yola çıkarak bahsedecek olursam (ki biraz içimi de dökmüş olurum) alkolik olmak özellikle benim gibi yalnız yaşıyorsanız durumu çok daha vahim bi hale getirebiliyor. önceleri alkolle pek aram yoktu ama uyuşturucu maddelerin belli bir kısımını kullanıyordum. alkolse benim için sadece rakıdan ibaretti(nickimden de anlaşılacağı gibi). O da eş dost gezmelerinde, babamla keyif için vs. Yaşadığım bazı psikolojik bozukluklar oldu. Bilirsiniz hayattan zevk almama, sevdiğin insanların ölümü vs gibi durumlar yaşam enerjimi emdi. işimle alakalı problemler yaşadım, arkadaşlarımla, sevgilimle ve hayatıma giren bir çok kişinin bi şekilde kalbini kırdım. agresif olmaya başladım, insanları umursamamaya ve en önemlisi artık kendimi umursamamaya başladım. Bu yazdıklarımsa henüz en iyi günlerimmiş. Yani bunlar henüz yaşanıyorken geri dönüş daha kolay olabilirmiş.
hayatımla ilgili ters giden şeyler çok üst üste gelmişti ve ilk olarak durumu esrar ile toparlamaya çalıştım. içiyordum ve 2-3 saat rahatlatıyordu beni, mutlu hissediyordum. ve bu durum alışkanlık hali aldı. ilk zamanlar 1-2 meşe aldığım esrarı aradan 6-7 ay geçtikten sonra gramla almaya başlamıştım. Çünkü artık o kadar berbat bi hal almıştı ki yaşantım 1-2 meşe yetmez artık daha fazla içmeliyimden maada tekrar gelmeyeyim üşengeçliğinden iyice çoğaltmıştım. sabah uyanır uyanmaz yakar içerdim, kafam biraz açılır tekrar içerdim, hatta gece çiş için tuvalete kalktığımda 2 kapak kova alır öyle kafayı vurup yatardım. uyku arasında tuvalet, su vs ne için olursa olsun eğer uyandıysam içmeden kesinlikle tekrar uyuyamaz hale gelmiştim. Esrarı bu kadar sık kullanan biriyseniz artık beyninize ve düşüncelerinize aynı etkiyi yaratmadığını görebiliyorsunuz. Yani artık esrar tek başına çözüm değildi, kafayı yiyecek gibi geziyordum. herkes hayatımdan çıkmaya, bi şekilde benden uzaklaşmaya başladı. problem tamamen bendeydi ve benimle oturup bu konuyla ilgili konuşmak, bana yardım etmek isteyen insanları dahi terslediğim oldu bi kaç kez. çünkü ben bana söylenecek olan şeyleri biliyordum. herkes kendime yazık ettiğimi, düzelmem gerektiğini, dışarıda bi hayat olduğunu söyleyecekti. beni kurtaracak olan şeyin benim düşünemediğim bişey olmuş olması gerekiyordu bana göre ve benim düşünemediğim o şeyi bana söyleyecek birisinin de olduğunu pek zannetmiyordum.
nadiren esrarla beraber kullandığım alkolü artık düzenli olarak almaya başladım. önceleri bira alırdım. 3 tane bira yeterli geliyordu yatağa kendimi atmama. zamanla bu 3 bira kırmızı tuborg olarak değişti, bu 3 kırmızı tuborgsa 4-5-6 oldu. hatta bi sabah uyandığımda odada 12 tane kırmızı tuborg şişesi gördüm ama kendimi göremiyordum. (12 tane kırmızı tuborgu nereye içiyor yeaa diyenler illa ki çıkacaktır fakat alkolik olmak yani kafayı bulmak istemek işte bu istek yaptırıyor)5 ay falan bu şekilde geçtikten sonra bira yerini artık rakıya bırakmıştı ve durum artık daha da kötüye gidiyordu. çünkü artık ne yaptığımı hatırlamamaya başlamıştım. kız arkadaşım çok anlayışlı birisiydi, pek çok kez yardımcı olmaya çalıştı hatta sırf yardımcı olabileceği düşüncesiyle beni terk ettiğini, işe yaramadığını görünce tekrar geri döndüğü olmuştur. bi akşam evde ben, kız arkadaşım ve yakın bi arkadaşım yine içiyoruz(bu arada kız arkadaşımı esrara başlatıp okulunu uzatmasına sebep olmuşluğum dahi oldu) siktiri boktan bi sebep yüzünden çıkan tartışmada kız arkadaşımı dövdüm. kafam o kadar iyiydi ki, kendime geldiğimde iyi ki arkadaşımda bizimle berabermiş diye çok düşündüm. çünkü hatırlamıyordum. Olayı tamamen hatırlamamak değil. bana bahsettikleri asıl sinirlendiğim şeyi, ilk vurduğum anı, tartışırken kurduğumu söyledikleri bazı cümleleri herşey kopuktu. arkadaşım da iyi ki bizimleymiş diye düşünmemin sebebiyse belki kızı öldürebilirdim düşüncesiydi. ki bi kadına vurabileceğim, yani bunu buraya yazmak bile bana zor gelirken yapmış olmam beni daha kötü yaptı. bu olayın üstüne bile benimle tekrar barıştı. ama beni kurtarabilmek imkansızdı. evden dışarı çıkmıyordum, sadece canı içmek isteyen ve bende her daim içecek bişeyler olduğunu bilen bi kaç arkadaşım gelip otururdu. alkol alamadığım günlerde çılgına dönüyordum. param olmadığında hiç olmayacak insanlardan borç isterken buluyordum kendimi. rezil ediyordum geçmişimi. geçmişimi diyorum çünkü şu an ve gelecekle ilgili hiç bir düşüncem yoktu. ama borç istediğim o insanlar beni eski halimle hatırlıyordu. o derece görüşmediğim insanlardan dahi borç isterken buluyordum kendimi. geçen ay arabamı sattım daha 1 ay olmadı bütün paramı alkole ve uyuşturucuya verip bitirdim ve şu an işim de yok. 15-20 gün önce kız arkadaşım da terk etti. herkes çıkıp gitti hayatımdan, kendim çıkardım. şu an saat 07.21 ve yine param yok uyuşmadığım için inanılmaz sinirliyim ve bu saatte işe gideceğini bildiğim bi arkadaşımdan 20tl borç vermesini istedim. çünkü uyuyamıyorum, kendimi bi şekilde uyuşturmam gerekiyor. uyuyamıyorum derken yazıya başladığım ilk cümleden bahsediyorum. uyumak için istemiyorum alkolü, artık uyuyamadığım için istiyorum. en son ne zaman ne yediğimi dahi hatırlamıyorum ve artık bıktım bu durumdan.
Ben düzenli ve verimli şekilde alkol kullanan insanim ama allah bu duruma dusurmesin diyorum.
Iki gun once yakinimiZ acile kaldirildi beyin kanamasi nedeniyle. Oglu benden sonra geldi, ayakta duramiyor. Kotu bi adam degil ama alkolik iste. Soyle bi baktim acaba o aciyi, kaygiyi hissediyor mu ne olup ne bittiğinin farkinda mi diye. Inanin 20 yildir tanidigim adamla ilgili bu sorularin cevabini bulamadim.
Maneviyat yoksunlugu deyin, inancsizlik deyin, zayiflik deyin umrumda degil. Hepimizin bazen uyusmaya ihtihaci olduguni düşünüyorum. Ama hal boyle olmasina ragmen alkolik olmak.. bu acziyetin savunulacak bi yani yok. O adamin hali gozumun onunden gitmiyor.
1 haftadır beni tanıyan herkes "alkolik mi oldun sen" diyor. Bu minvalde cümleler kuruyorlar.
3 güne bir içmek alkolik olmak mıdır? Ama bağımlı değilim, yoksunluk hissetmiyorum. Ayda 550-600 lira gidiyordur rahat ama mekanlarda içtiğim için öyle olduğunu düşünüyorum. Bilmiyorum, ayık olduğum zamanlarda böyle bir garip hissettiğim olmuyor değil ama dediğim gibi yoksunluk çekmiyorum, başımın dönmesi, kendimi kaybetmem falan hoşuma gidiyor. Kafanın boşalması güzel,
Kolay bir şey değildir. Sigaraya benzemez 1 haftada sigara bağımlısı olunabilir çünkü eşiği düşüktür fakat alkolik olabilmek için alkolün hakkından fazlasını vermek su gibi içmek gerekir 3 günde bir alkol almakla alkolik olunmaz. Aynı zamanda kötü bir bataklıktır.
alkol tüketme "gereksinimi" aralığının yirmidört saatin altına düşmesi durumudur. öyle ki, kahvaltıda bile votka içmeye başlarsınız. ama benim gibi haftada bir gece üç, dört kadeh rakıyla yetiniyorsanız, bir sorun yok demektir.
yakalanılması çok zor olandır. 1 ay boyunca herhangi başka bir madde kullanırsanız, ona mutlaka bağımlı olursunuz fakat alkolde durum böyle değildir. daha uzun bir çalışma ister bağımlısı olmak için. bağımlısı olduktan sonra kurtulmak bambaşka bir derttir. kurtulması da akabinde bir çok psikolojik ve mental sorunu beraberinde getirmektedir. tadında bırakınız. haftada 5 gecenin üstüne çıkmayınız *
Yastığın altında sakladığın 35cl cl alkollü , dilini damağına yapıştırıp her kadehte fondip yapıp .
Biten şişeyi her gün yenisini yerine koyduğun ( ama her gün ) alkole bağımlı yaşamaktır.
