mağazaya girmiş ve kararsız bi şekilde dolaşmaktasınızdır. aklınızda satınalmak istediğiniz kesin bişiy de yoktur aslında.(belki de vakit öldürüyorsunuzdur)işte tam o anda şanslı! tezgahtarımız çıkagelir.
-buyrun efendim, yardımcı olayım
iç ses(nesine yardımcı olucan ya,benim yerime senmi karar vericen zir-zop)
+teşekkürler sadece bakıyorum
-nasıl bi şey bakmıştınız efendim?
iç ses(şöyle tüylü uzun kulaklı..)
+bakıyorum karar vermedim henüz.
-ben yardımcı olayım efendim. bakın bu modelden çok sattık.
iç ses(hay satamaz ol emi,bunu sen istedin)
+gerekirse ben sizi çağırırım. şimdi izin verirseniz yalnız bakıcam ve bir kelime daha etmeyin lütfen.
-hıı?
işin trajikomik yanı ise ,lazım olduklarında etrafta bunlardan bir tane bile bulamazsınız.
bazı durumlarda işe yarasalarda genelde hakkatten kuyruk olmaktan başka bir halta yaramayan bünyelerdir. alınacak bir ürün bile sırf bu kuyruk yüzünden alınmaz. emekçi sınıfında gibi gözükselerde işleri güçleri çakallıktır, çukallıktır. büyük ihtimalle patronlarına "bu malı ben sattırdım haa payımı isterim" ayağı çekerler.
Özellikle kitabevlerinde dayanılması zor bir durumdur. iyi bir kitap okuyucusunun hiç bir zaman satıcıya ihtiyacı yoktur. O zaten alacağı kitabı arar bulur, kaldı ki onu ararken gezmesine rahat rahat sağa sola bakınmasına izin verirsen yanında iki üç kitap daha alır ve öyle çıkar dükkandan.
