herhangi bir elbise, giysi veya alet, elektronik eşya hiç fark etmez.alınmış herhangi bir malın eve gelindiğinde oluşturduğu memnuniyetsizliğe rağmen sözkonusu metayı iade etmekten kaçınmak, hatta korkmaktır.
aile bireyleri - özellikle anne- oğlum şunu geri ver sana uyanıyla değiştir ısrarlarına rağmen er kişi odasına çekilip hayata küsüp yine de malın alındığı dükkana/mağazaya gitmez gidemez.kendi içini kemiren sıkıntıyla odasında, bu durumun unutulması için geçmesi gerekli zamanın bitmesini bekler.susar, dokunsan ağlayacak kıvama gelir.giysiyi giymeye çalışır; ama nafile olmamıştır ve değiştirmek lazımdır.lakin bunu yapmaz, nemli gözlerle aynaya dalar.
zira elinde bir gün önce aldığı malla mağazaya döndüğünde memnuniyetsiz hatta aşağılayan gözlerle bakan görevlinin o tavırlarından endişelenir, rahatsızlanır.bu onulmaz acıyı yaşamak yerine mağazaya ödediği parayı yakar ve suskunluğa gark olur.
tüketici haklarından bihaber olan insanın davraışıdır. eğer kişi haklıysa ve haklarını da biliyorsa mağazada dükkanda yazan 'satılan mal geri alınmaz' yazısının bir boka yaramadığını satıcının gözüne gözüne sokarak haklı çıkacaktır. hiç olmazsa gidip tüketici hakları hakem heyetine başvurusunu yapar o mağaza seve seve değiştirir alınan malı.
(bkz: arıza çıkarmak)*
"satış elemanı uyuzun teki çıkar da, derdimi anlamaz, yok yere prüz çıkarır mı?" korkusudur. o satış elemanına günde kaç tane alınan malı iade etmek için gelen insan olduğunu bilmek ve korkmamak gerekir. çünkü yalnız değilsiniz. haksız olduğu halde bile malı iade edip, parasını geri alabilmek için akla karayı seçen, sesini yükselten, satış elemanına "çalış, köle!" gözüyle bakan müşterilerin yanında siz öpülüp başa konulursunuz, eğer haklıysanız ve durduk yere tripten tribe girmiyorsanız.
