YouTube'da denk geldiğim 12 dklık kısa film. Süresi kısa, anlatılmak istenen anlam derin.
izlerken aklıma şu sözler geliyordu hep; türkçe bilmeyen anaların kürtçe bilmeyen evlatlarıyız.
Ülkede başlı başına dayatılan ezberci sistem varken bu sistemin en çok da kürt çocukları üstünde etkisi daha ağır basıyor.
Bilinmeyen, yalnızca ezberletilmiş, diretilmiş, empoze edilmiş bir dille verimlilik oluşmaz, sadece yabancı kalınır. Filmin ana fikri kürt türk, kürtçe türkçe çatışması değildi şüphesiz. Sadece ikisi arasında kalmış, ne yapacaklarını bilemez durumda olan çocuklardı.
ilkokul okuma yazma öğretimi fişlerinin ilki ve en akılda kalıcı olanıdır. Türk çocuğunun fonetik gelişimine uygun olduğu için ilk, ali ata bak, gelir.
Okulda öğrendiğimiz belki de ilk cümledir. Fiş gelir akla hemen. 80 yaşındaki dedeye sorsanız hatırlar. Peki 80 yaşındaki dedenin hâlâ hatırlayacak olduğu cümle bu kadar basit mi olmalıydı. Ali ata bak. Ne kadar da kalite kokan bir cümle. Neyse. Onun yerine daha iyi; insanları güzele, iyiye yönlendirecek bir cümle olsa daha iyi olmaz mıydı sanki.
