düşünce özgürlüğüne karşı açtığı savaşla adını duyurmuş bakırköy cumhuriyet savcısı. kısa zamanda haklarında dava açtığı kişi ve kurumlar şunlardır.
hülya avşar
şamil tayyar
abdürrahim dilipak
bülent ersoy
ipek çalışırlar
lube ayar
zaman gazetesi
vakit gazetesi
star gazetesi
sabah gazetesi
yeni şafak gazetesi
odasında dev bir bozkurt takvimi olduğu söylenmektedir ve ergenekon sanıklarıyla telefon görüşmeleri deşifre edilmiştir. daha fazla bilgi için ahmet kekeç'in bugünkü yazısını alıntı yapıyorum.
Lube Ayar genç bir gazetecidir... Başarılıdır... Sıkı haberlerin altında imzası vardır...
Bir gün savcılığa çağrılır.
Elan Ergenekon davasında tutuklu bulunan ve çete suçlarından hüküm giymiş bir şahısla ilgili bir haber yapmıştır. Savcı, bu şahısla ilgili yaptığı haberlerin neredeyse tamamına dava açtığı için, Lube Ayar bu çağrıyı rutin bir davet olarak düşünür.
Bağcılar Adliyesinde, basın işlerine bakan savcının odasına girer. Odanın duvarlarını birtakım siyasi semboller ve bozkurt resimli takvim” süslemektedir.
Savcı, elindeki şikâyet dilekçesini ve dilekçeye eklenen gazete kupürünü uzatır. Kupürde, Lube Ayarın fotoğrafının üzeri çizilmiştir. Bunun ne anlama geldiğini savcı elbette bilmektedir. Gazetecinin de bilmesini istemektedir.
Kupürü gösterdikten sonra şöyle der :Lube, bu adamlarla ilgili yazma artık. Bak sen erkek olsan çoktan vurulmuştun ha!
Düşünebiliyor musunuz?
Devletin savcısı, Bu üzeri çizili resim de ne oluyor? Bu apaçık tehdittir. Bu konu hakkında derhal soruşturma başlatmalıyım! demiyor da, görevini yapan gazeteciyi uyarıyor: “Bak, erkek olsan çoktan vurulmuştun ha... (Konunun tafsilatını, “t24.com.tr” adlı internet sitesinden okuyabilirsiniz.)
Bu savcı kim mi?
Bu savcı Şamil Tayyarın savcısı...
Bu savcı Bülent Ersoy'un, Hülya Avşar’ın, ipek Çalışlar’ın savcısı...
Bu savcı Abdurrahman Dilipak'ın, Vakit gazetesinin savcısı...
Bu savcı Star gazetesinin, Zaman gazetesinin savcısı...
ismi Ali Çakır.
Son yıllarda (Şamil Tayyar’da olduğu gibi), bende de bir refleks gelişti. Ne zaman gazeteye dava açılsa, merakıma yenilerek soruyorum: Bakın bakalım, Ali Çakır mıymış?”
Bakıyorlar. Evet, Ali Çakır...
Bu refleksi edinmemin nedeni, yine Ali Çakır’dır.
Bir gün Şanar Yurdatapan ve arkadaşlarıyla birlikte, Bağcılar Adliyesi’ne, Abdurrahman Dilipak’ın bir duruşmasını izlemeye gitmiştik. Ali Çakır'ı ilk orada gördüm... Kelimenin tam anlamıyla, tırstım... Neredeyse düşmanca bakıyordu etrafına. Esas hakkındaki mütalaası da son derece korkutucuydu.
Bir süre sonra Bakırköy Adliyesine gönderildiğini öğrendim, korkum daha
da arttı.
Bülent Ersoy’u da boş geçmemişti... Kürt anaların durumuna üzüldüğünü beyan eden sanatçı hakkında dava açmıştı.
Hep de netameli zamanlarda, netameli konularda ortaya çıkıyordu.
Ergenekon örgütü hakkında haber yapan neredeyse her gazeteye, her gazeteciye dava açtı. Şamil Tayyar'a ağır bir ceza verdirdi.
Hülya Avşar hakkında “açılım soruşturması” başlatıldığını öğrendiğimde Tophanede oturuyordum. Hemen gazeteyi aradım. Bakın bakalım, soruşturmayı açan savcı Ali Çakır mıymış?
Baktılar.
Elbette Ali Çakır...
Şimdi öğreniyoruz ki, Ergenekon sanığı olan Vatansever Kuvvetler Güç Birliği Başkanı Taner Ünal'ın yardımcısı Ahmet Cinali’nin telefonundan, Vali olduğu söylenen biriyle konuşuyor. Valiye kendisini Bağcılar basın savcısı olarak tanıtıyor ve kendisine bağlı 20-22 mevkute bulunduğunu söylüyor... Vali’nin, “Heh heh... Mevkutelerin canına okuyorsunuzdur değil mi savcım? sorusu üzerine de şöyle diyor:Biraz okumaya çalışıyoruz...
işte size Ali Çakır...
Ne diyeceğimi bilemiyorum.
En iyisi bir şey dememek, yorumu kamuoyuna bırakmak...
Bundan sonrasını, Ali Çakır'ı bunca yıl meslekte tutan ve Bakırköy’e gönderen “bağımsız HSYK düşünsün.
--spoiler--
