esasen tırt bişi söylüyorum.. farkettiğin kadar varsın diyorum..
hani şu divan edebiyatı vardı ya lisedeyken okunan.. bülbül , gül ilişkisi metaforlar filan..
biz şayet , bilmeseydik bülbülün neyi sembolize ettiğini.. şiiri bildiğin bülbül bildiğin güle yanık filan diye okusaydık o zaman da mana çıkacaktı.. sonra hocalar allahtan söyledi neyin neyi sembolize ettiğini de , çıkacak manayı derinleştirdik..
hocaların söylemediği bi dolu şey var.. misal bi kitap okuyoruz bi film izliyoruz ,ordan sayfalarca çıkarım yapıyoruz.. al işte bu misal algının eseri değerlendirmedeki yerinden öte , algının eserin değerini arttırmasına örnek..
yazar belki de düşünmedi bizim kadar o kitabı yazarken.. bizim manalandırdığımız "hmm burda bunu sembolize etmiş " dediğimiz şeyleri farketmedi bile belki..
misal lost'taki her detay aslında biz farkedelim diye yapılmadı.. biz farkedince , manalandı..
aklım karıştı ..
bi eser , okuyanın algısıyla değerlenir diyeceğim odur..
kimisine , "yağmur yağıyo mutlu oldum " cümlesi , evet yağıyo ve hefe mutlu'yu anlatırken , kimisi "demek hefe yağmuru seviyo , yağmur yağacağı belliydi bulutlar kararmıştı , yarına da yağar mı , barajların durumu nolur" vs.yi düşündürür.. ezel yani , onun aforizmalarını yorumlayan , her lafı evirip çeviren bi adam için hayatın dizisiyse , "ee yüz değiştirme operasyonu kumar intikam" diyen adam için tırttır..
imge sözcüğü açıklamada fayda getirebilir. şöyle ki herkesin beyni farklı imgelemlerle kodlanmıştır. farklı yaşamların doğal sonucu bu. bir şeyi anlamlandırma ya da değerlendirmede nesnellikten öte bu dediğimiz imgeler dünyası devreye girer. benim bu başlığı değerlendirmemde olduğu gibi. ha başlık bir eser midir? tartışılır.
