Daha altın kelebek ödülün'de hebele hübele diyerek konuşamayan birinin kitap yazması bana imkansız geliyor. Şiirde'ki cümleleri düşünemiyorum bile. Liriksel bir facia.
güneşi tutamaz ellerim
sana dokunamaz gözlerim
bak atıyo kalbim hala
mutluluk gibi sen de zamansız ve acımasızz.
gitme diyemedim ardından carezisce
gülüşün kaldı hayalimde bensiz ce
sende kalan umutlarım var dı şimdi oda yok
alıp gittin benden herşeyi. unuttunmu ! hayır,
insanlar gemi gibidir;umutlar sa suya benzer
tıpkı benim hayallerim gibi sadece iki yolcu
ufuklara yelken açmak korkutur
ama korku en büyük cesarettir
sen ve ben iki cesur sevgili.
Okumadan hüküm vermek hoş değil ama "doğacak oğlak bokundan belli olur" kriterine göre hüküm verenlere de bir şeyler demek hoş olmaz.
Umarım geçenlerde kamyon arkası WC varoşlarda ki duvar yazılarını kitabına alıp yazarlık yapan cahil gibi olmaz.
