küçükken oyuunlar oynadığımız kendi kendimize aptalca piyesler yazıp-yönettiğimiz bir çardak vardı. ''çıtır kızlar nereye nereye de giderleeerrr'' diye şarkılar da söyerdik üç kız toplanıp, itiraf ediyorum. ben melda gür olurdum, eda o kızıl kız; aynur da o siyahi şey. ve o çardağın hemen yanındaki köpek klübesinde aleksandır vardı; mahallemizin köpeği aleksandır;
ona şöyle seslendiğimiz günleri hatırladım bir an;
aleksandır çüksallandır
sonra hepimiz küçücük yaşta küfür etmenin çok komk bir şey olduğuna inanıp gülerdik kahkahalarla..
ne güzel günlerdi lan..
alexandır ölmüş galiba, çok üzüldüm lan şimdi!
aynur'u bilmiyorum ama eda'yı iki sene önce filan gördüm, çok değişmişti..
alexandır ölmüş ama be artık çüksallandıramicak!
