alevi olmayanin cok zor anlayacagi durumdur. gecmisinin ne kadar zorlu gectigi kimsenin umrunda bile degildir, corum, maras, sivas, dersim. bunlarin disinda tiksindirici sekilde atilan iftiralar, evleri kokar, mum sondu, cenabet.
bunlari soyleyen sunni'nin en son ne zaman camiye gittigini, ne zaman abdest aldigini, hatta abdestini bile nasil almasi gerektigini bilmedigini tahmin bile ederim. uzatmak isteyince cok nedeni vardir, once insan olmaktir mesele.
bizim bakkalın adı çıkmış alevi diye. öyle bir ayrımcılık, ırkçılık havası var ki sanırsın aleviler insan etiyle besleniyor, insanları dolandırıp üzerlerinden rant sağlıyor, bozgunculuk yaratıp huzur ve ahlakı bozuyor. bu insanlar bizim gibi demiyorum gibisi fazla biziz. evet aleviler senin güldüklerine gülmüyor mu, senin gibi ağlayıp gözyaşlarını kurutmuyor mu? nedir bu insanları bir şablona hapsedip geometrik şekil gibi insan ayrımcılığı yapmak? bizim bakkal efendinin diğerlerinden hiçbir farkı yok. illa nefrete bağımlı yaşamak istiyorsan taşaklarını boyayıp kavga etmeyi dene diyorum ayrımcı kardeş.
sünni olmak kadar zor değildir. namaz kıldığını öğrenen arkadaşların sana cemaatçi muamelesi yapmaz, içki içmeyince gerici kabul edilmezsin, başın kapalı ise eğitim hakkın elinden alınmaz, zaten başın kapalı da değildir aleviysen. yani bu ülkede her ne isen zorlukları vardır.
sünni olarak çokca hak verdiğim sıkıntılar yaşadıklarını bilir ve kabullenirim.
babamın komşusu alevi.
oğulları aynı iş yerinde 3,5 yıldır çalışıyor.
bir gün arkadaşlarına evlenmek istediğini söyler.
hani çevrenizde uygun birisi varsa hesabı.
netekim bir arkadaşı mahallesinde birisini bulur.
kızın annesi sorar "evladım arkadaşın sivaslıymış alevimi acaba?"
bizim eleman aranır "bla bla kardeş siz alevimisiniz, sünnimisiniz?"
nereden bilsin garibim?
normal bir şekilde alevi olduğunu söyler.
3,5 yıldır beraber çalıştığı, aralarında hiç din, siyaset yahutta ırk muhabbeti geçmediği arkadaşları soğuk davranmaya başlar.
sanki yıllardır tanıdıkları, sevdikleri adam gitmiş yerine güvenilmez birisi gelmiştir.
nihayetinde istifa edip başka bir işe geçer.
ilk yaptığı uygun bir anda alevi olduğunu belirtmek olur.
ne kötü ve çirkin bir durum değilmi?
halbuki ne olursan ol nihayetinde insansın.
kendi inancını bile açıkça söyleyememek, söylemeye çekinmektir. 2 yıldır aynı bölümde okuduğum çok yakın arkadaşım konuştuğumuz bir konunun ucunun aleviliğe gelmesi, alevilere duyduğum ultra sempatiyi duyunca cesarete gelip benimle paylaşırken konuşmaya "sana bir şey söyleyeceğim ama sakın öznur'a söyleme." şeklinde başlaması öyle canımı sıktı ki. hala ve hala gizleniyorlar. kendilerini açık ettiklerinde evlerinin önünde ramazan davulları çalınıyor, halk tarafından taşlanıyorlar. bu ülkede birileri eziliyorsa onlar da aleviler.
tartisilan din mi mezhep mi konusu degildir. alevi olan kisi oyle dogmustur oyle ogrenmistir ve ona inanacaktir sen de buna saygi gostereceksindir. hindistanda dogsaydin sende ya inege tapardin ya file tapardin ya maymuna tapardin. dini yasamak veya neye inanacagini dusunmek kimseye dusmez.
