yanlı bakış açısı ile inanmayana antipati oluşturacak bir tanımlama söylemi. şayet maksat dine hizmetse, inandırmak istiyorsan empati kuracaksın. adam zaten inanmıyor, sen bir de inanmıyor diye neredeyse adamı ezik gibi tanımlıyorsun. yavrucuğum, şekerim, hayatım*, birazcık empati... islam sevgi dinidir. hoşgörü dinidir. değil mi ama...
uçakla seyahat etmesini tavsiye etmek istediğim zatı muhteremdir. sen 28000 fit yükseklikten bir aşağıya bak da o zaman aklın başına gelir belki. ben istanbul dan izmir e giderken uçakta aşağıya bakim dedim, "aman yarabbi " dedim istem dışı. allah söyletiyor ya da söylettiriyor.
allah hidayet versin diyebileceğimiz insandır... hem inanmayıp hem de karalamaya çalışıyosa aslında var olduğunu biliyodur inanıyodur varlığına ama işine gelmiyodur ona ibadet etmek...
yoksa kim olmadığına inandığı bişeyi karalar...
dinsiz imansız demekle, zorlamakla, dövmekle falan kafasında en ufak bir şüphe varsa "allah var mı yoksa?" diye, onu da kaybedecek insandır. hz. muhammed (s.a.v) kimseyi zorlamamıştır? kendisini taşlarlarken islam düşmanları, cebrail gelip "istersen allah'ü teala iki dağı bir edip, bunları öldürecek." dediğinde, dünyanın en güzel ahlakına sahip olan peygamber onların ölmesini istemeyip onları affetmiştir? bazı kişiler gidip milleti ateist diye bilmem ne insan yerine koymuyorlarsa, kuran-ı kerim'i açıp okumalıdırlar (ama türkçesini, anlamadığın dilde okuma). sonra hadislere bakmalılar biraz. ondan sonra dışlamaya, küçümsemeye devam edebilirler burda eğer yapabilirlerse. hakaret falan da edebilirler elleri değmişken.
