üzülmemesi saçmalık olandır. küçük bir çocuk bile aldatıldığınızı görse, duysa falan diyelim, o masum haliyle size, üzülmüyormusun bu duruma, o senin için çok önemliydi ama, tarzında cümleler kurar. en nihayetinde insanız, ağlarız, dövünürüz, suçlarız, suçlanırız vs ama, gavat olmayız.
kendini değersiz hisseden üzülür, kendi kıymetini bilen sallamaz bile. iki lafını sokar, çeker gider.
aldatan daha vicdan azabı çeker, yani ölen değil öldürenin uykusuz geceleri mevzu bahistir.
bu konuda koç kızlarına bayılıyorum, anında yola devam, başka kimler var burda havası her daim hakim.
Orda üzülmeye sebep olan mevzu sadece aldatılma eylemi değildir. birliktelik sürdürülemeyecek insanla karşı karşıya olduğunuz ve siz tam tersini düşünürken beklediğiniz insan olmadığı çıkarımı uzun vadede faydalıdır. Fakat güvenin kırılması, verilen değerin karşılığını almıyor olmak, insanın kendine özeleştirisi o an için üzülmesine sebep olur.
