Aldatildığımda neden yaptığını sormuştum sadece çünkü ayrıldıktan sonra öğrenmiştim. Bir dahakine yine bunu sorarım muhtemelen. Aldatan birine enerji harcayıp dövmek ya da intikam almak bile gereksiz zira.
Kızlar affeder.
Erkekler affemez.
Hayatın gerçekleri böyle arkadaşlar. Kızların çoğu zaten aldatan tiplerden hoşlanıyor. Acı çektireceksin, kale almayacaksın, kölen olacak.
Arkamı dönüp giderim. Susarım aldatmış ne diyebilirim ki. Asla affetmem asla. Kandırılmaktan daha kötü ne olabilir ki. Bunu hakettiğini düşünen biri için kendimi heba edemem. Yoluma bakarım. Oda kaybettiğine yansın.
Yanarım sözlük...Bedenim hiç bir acı hissetmez ama ruhum cehennemin en karanlık alevleriyle yanar. Hemde öyle bir şekilde ki, iskenderiye feneri az kalır. Neron, beni görünce yanan Roma'yı unutur. Ama en sonunda yine kalkarım ve yanmaya alışırım. insanoğluyum ben her şeye alışırım. Alıştığımda ise artık ne ben eski benimdir ne de dünya eski dünya...
Bir şey yapamamıştım. Kocaman bir donukluk, gözümün önünde pikselleşen görüntü, ayağımın altından kayan yer. Kocaman bir gökdelenin tepesinden aşağı itilmiş gibi bir his. insanın yüreğinin yandığını en fazla hissedebileceği his. Pişman olmak, özür dilemek içteki kırgınlığı alır mı? Hayır. Yani aldatıldığınızı öğrendiğiniz de bir şey olmuyor, sonradan o ağır evreler başlıyor. Uyku kaçmaları, kilo vermek, ağlamak.
öğrendiğim andan itibaren o insanı ve o insana dair hayatımdaki herşeyi çıkartırım intikam falan hiç uğraşamam, bu işler boş insan işi. zira ona en büyük ceza kendimden yoksun bırakmak olur.
