Affetmek, bu tür durumlarda kişinin kendisine yaptığı ağır bir hakaretten başka hiçbir şey değil.
Kişi birini aldattıysa önce kendisini sorgulayıp vicdanını kendisini cezalandırmak için kullanmalı. Ki aldatan kişi bu vicdani sorgulamaya kolay kolay girmeyecektir, eğer öyle olsaydı zaten aldatmazdı.
Bu sorgulamayı daha yapmadan karşı tarafa gidip kendisini affettirmeye çalışması, hem kendisini hem de karşı tarafı yeniden aldatacağının sözü olarak görülebilir. Söz veriyorum bir daha yapmayacağım demek, söz veriyorum bir daha yakalanmayacağım demektir. Bu insanın doğası, eylemek diğer eylemlerinin başlangıcıdır. Bu tür kişilerden uzak durulmalı.
bu insanları affetmeyi düşünenlerin ilk önce kendilerini sorgulamaları gerekir: Ben ne tür bir psikopatım da şu kısacık yaşamımda, beni unutamayacağım bu iğrenç durumun içine sokan kişiyi hala affetmeyi düşünüyorum, diye.
Affetseniz bile bir daha o güveni sağlayamayacak, sürekli aldatılan kişi tarafından laf sokmalar, konuyu ısıtıp ısıtıp önüne getirmeler meydana gelecek.
Benim mantığım da şu; beni çok mu seviyor? Cevabı evet ise neden aldattın? Beni çok mu beğeniyor? O zaman neden aldattın? Demek ki sevmiyor ve beğenmiyormuşsun. Soru cevap şeklinde gidildiğinde içiniz soğuyacak.
Ben affeder miyim? Yani inşallah böyle bir şey başıma gelmez. Bunun içinde erkek arkadaşım yok. Korku çok.
Zor durumdur. Bence her insan aldatılmıştır en az bir kere. Ben zaten kesin aldatılmışımdır. Ama yakalasaydım... Düşüneyim.. Çok zor ya. Belki sevmeye devam edersin ama bir daha güvenemezsin. Affetsen de gitmez yani cıks.
