Yaşanan tazeyse en dibi bulun, sonra gelin birlikte arş-ı alaya çıkalım. Onlar zaten pişman olmuş, dönmüş olacak. Biz ise daha güçlü, mutlu hayatımıza bakıyor olacağız.
önce kız arkadaşımın beni aldattığını öğrendim. sonra da annemin babamı aldattığını. tüm duygularım ölü, ruhum sönük, haz alma ve mutluluk hissiyatım bir süredir yok. intihar etmemek için bir sebep görmüyorum.
Uydur uydur yaz. Bir iki entry den sonra nickine bakıp okumayi öğretmiştir.
Hangimiz aldatilmadik. Bu illa ete kemiğe bürünmüş olmasına gerek yok. Herkesin beyninde ve kalbinde mutlaka biri vardır. Ya da hoşlandığı biri. Çoğu gerçeğini de yaşamıştır.
tamam kötü bir şey falan ama insanlar kendilerine haksızlık ederek gözlerinde çok büyütüyorlar. aldatmak aldatanın bir ayıbıdır. kendinize haksızlık edip o kadar da çok düşünüp sıkmayın canınızı.
Kendinize zaman ayırmak için “erken yatıyorum” demekten bir farkı yok. Bunun üzerine yıllardır, şiirler, şarkılar, filmler çekilmesini anlamıyorum. Bir ilişkiye başlamak iki kişilik bir karardır...
Onun devam edip etmemesi ise tek kişinin.
Yani bugün senden ayrılıyorum dedikten 6 saat sonra başka birisinin koynunda uyuması aldatma olmuyor mu?? Çok takılıyorsunuz bunlara...
Bir insan sizi başkasına tercih ediyorsa yüzde 90 hata sizdedir. Çünkü kimse mutlu olduğu yeri bırakıp gitmez.. illa bir eksik vardır..
Erdemli insan için, olayın, kişinin önemi yoktur, aldatmayı kendine olan özsaygısından ötürü doğru bulmaz.
Ahmet, mehmet ya da ayşe, fatma için değil, onuru için çirkinleşmez!
Düşünebilme yeteneği olan hiçbir varlığa güvenilmemesi gerektiğini öğreten olay.insanlarla gülün eğlenin ama onlara umut bağlamayın.lakin sonu hayal kırıklığına dayanır.
insanın kendini hayatta en aşağılanmış hissettiği durum. gururun yerle bir olur ve doğru olmamasını dilersin. ancak olan olmuştur. karaktersizligi yapan pişkin pişkin hayatına devam ederken sen kendi kendini yer bitirirsin. hayatin getirdiği en acı tecrübelerden... kimsenin başına gelmemesi dileğiyle. (günümüz dünyasinda ne kadar mümkünse artık)
bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmaz, olamaz. birçok duyguyu ardı ardına yoğun olarak yaşatır. Önce öfke, nefret, akabinde gelen özgüven eksikliği, üzülme, çaresizlik. Hepsi sırayla yoğun olarak yaşanır bu sırada sevginiz de azalır. En sonunda hiç bir duygu kalmıyor partnere duyulan sevgi de dahil. Unutulmuyor, unutulamıyor. Affetmek ciddi karar affedene de affetmeyene de hak veriyorum. Ancak affeden bilmeli ki karşısındakini affetse de kendisini affedemiyor insan. O ilişki daha ne kadar sürer bilmem ama bitmeye mahkum bence.
