köyün birinde garip, çevimsiz, bir erkek ölmüş, eskiden köy yerinde ölenleri yıkarken kadınsa kadınlar, erkekse erkekler buldukları çul, çuval, çabutlarla halka olur. bebe, beligin mevtuayı görmelerini enğellerdi, ölen adamın hanımı doyamadım, doyamadım diye ağıt yakıyomuş, o köyde de hovarda bir kadın varmış, hele şuna bak bunun kocası cevimsiz, çılız birsiydi nesne doyamamış ki buna bukadar agıt ediyor diye düşünerek, ölen kişi yıkanırken halka olan kişilerin arasından yırtık olan çul, çabutun arasından bakmış ki ne görse iyi, adamın aleti sanki merkepden ödünç almış, bu sever gören kadın dizlerine vurarak nasıl oldu da duyamadım diye ağlamaya başlamış
