Şahsi kanaatime göre 20. yüzyıldaki sanat anlayışının en noktasıdır. Öyle bir en noktası ki aynı eserin yazarı dahi yakalanan zaman'da gerilemeye başlamıştır buna göre.
"ıstırap insan psikolojisine psikoloji biliminden çok daha derinlemesine nüfuz eder"
metafiziğe göz kırpan çoğu insanın yanından dahi geçemeyeceği acıları yaşadığı bir dönemin etkisiyle yazdığı bir cümle.
tekrar tekrar şapka çıkarttıran kitap. Kendimizi ne kadar da az tanıdığımızı anlamak için birebir olan modern nörolojinin bir asır önünden gidenin aydınlığında yaşanan sanatsal zevkler bütünü.
Kendisini diğer kadınlarla yaptığı grup sexlerle aldatan albertine'yi bırakma kararı alan zengin ve bir o kadar da akıllı proust'un,
tam o kararını söyleyip evinden kovacakken albertine'nin evden kaçtığını öğrenmesiyle birlikte tekrar aşık olduğu veya aşkının bilinç düzeyine çıktığı kitap.
Benim için kitabın en ilginç yanı başta çocuğumuz gibi sevdiğimiz o masum hayat dolu albertine'nin nasıl olup da o ot alemi senin bu grup benim dolaşır hale gelişi bu kadar iyi işlenebilir kısmıydı, ki o bölümler bu kitaptan önce oldu.
