--- alıntı ---
"hayatımın kusurlu yanlarını saklamak zorunda oluşum bana soğuk bir hava veriyordu, bu soğukluğu da erdemle karıştırıyorlardı."
--- alıntı ---
kendisi kabul etsin ya da etmesin varoluşcudur. kanıtı:
(bkz: yabancı)
ölümüne neden olan trafik kazası sonrası fren izlerine rastlanmamış olması ve kendi dediğine (trafik kazası en absürt ölüm şeklidir) göre bizlere "acaba?" dedirtmiş ve onca güzel şey bırakıp genç yaşta göçüp gitmiş yazardır.
satre la beraber alıp beni bir güzel sallamış yazar düşünür feylosoftur.kalem erbaplığını,sade ama mahir yazım tekniğini varoluşçuluk üzerine söylediklerine araç etmiştir.fransa cezayir meselesine aldığı tavır tartışmalı olsa da sartre la intihar üzerine girdiği polemikte sartre a yakın olsam da büyüklüğü aşikardır.sarkozy budalası mezarını devlet anıtmezarına dönüştürmek istemiş ve onun devlet aygıtına karşı tavrını hiç anlamadığı ya da onu okumadığı anlaşılmıştır.bu arada saçma felsefesinin yaratıcısı saçma bir trafik kazasıyla vefat etmiştir.bknz:intihar da bir varoluş biçimidir.
Futbolcudur aynı zamanda. Hatta bir aforizmasında aynen şu sözleri sarfetmiştir bu tapılası adam: "ahlaka dair ne biliyorsam bunu futbola borçluyum. çünkü top hiçbir zaman beklediğim köşeden gelmedi.."
Bir akşam, dalgın dalgın hoş bir kitabı karıştırırken, bir an bile duraksamadan: ''Tutkulu ruhların çoğunda olduğu gibi, hayattaki inancının tükendiği an gelmişti.'' cümlesini okudum. Bir saniye sonra, cümle içimde bir kez daha yankılanıyordu ve gözyaşlarına boğulmuştum.
Albert Camus
"bir akşam, dalgın dalgın hoş bir kitabı karıştırırken, bir an bile duraksamadan: tutkulu ruhların çoğunda olduğu gibi, hayattaki inancının tükendiği an gelmişti. cümlesini okudum. bir saniye sonra, cümle içimde bir kez daha yankılanıyordu ve gözyaşlarına boğulmuştum."
"Gerçekten önemli olan bir tek felsefe sorunu vardır; intihar. Yaşamın yaşamaya değip değmediğinde bir yargıya varmak, felsefenin temel sorusuna yanıt vermektir. Gerisi, dünyanın üç boyutlu olup olmadığı, aklın dokuz mu yoksa on iki ulamı mı bulunduğu, sonra gelir. Oyundur bunlar; ilkin yanıt vermek gerekir."
asıl dünyanın kelime üstadı. ayarındaki kimi yazarlar gibi zamanının ötesinde adamdır. hayatıyla yazıları arasında bulunan tersinir ilişki zihninin uyuşmazlığından kaynaklıdır. kırık zihinlerin ışığı olarak kalacaktır.
sisifos söyleniyle hayattaki kalıpları yıktıran, yabancıyla umursamazlığı öğreten varoluşçu yazar. hayatın içinde olan absürd ne varsa göstererek dar kapıların aşılması gerektiğini yazar.
--spoiler--
Hayata karşı işlenen bir günah varsa, bu günah, hayattan umut kesmekten çok, başka bir hayat umup bu hayatın muhteşemliğini gözden kaçırmakta yatar.
albert camus'un dünya görüşü, yaşamın anlamsızlığından, saçmalığından kaynaklanan bir anlayış-kavrayıştan yola çıkmaktadır. değil mi ki yaşam, bir yerde ölümle- yani yoklukla- sonuçlanıyor, öyleyse nedir bu didinip durma, bu yedim-içtim, aldım-verdim, benin-senin kavgasının anlamı? albert camus için yaşam, insan yaşamı, bir saçma, bir anlamsız, bir akıldışı, bir mantıkdışı yaşamdır. yani başlangıçta bir karamsarlık, bir umutsuzluktır söz konusu olan. ama umutsuzluktan yola çıkmak, sonuna dek umutsuz olmayı gerekirir mi? hayır diyor, albert camus.
ölümle biten yaşam saçmadır, evet. bunda kuşku yok. ama yaşam ölümle bitiyor diye, kapayacak mıyız gözümüzü, yüreğimizin kapılarını bu yaşanası dünyanın güzelliklerine, bunlar yanında insanların acılarına, çaresizliklerine? mademki yaşıyoruz, yaşadığımız sürece mutlu olmaya, sağımızda solumuzda mutluluk yaratmaya bakmalıyız. mutluluk, bir yerde ve her yerde, hiçbir şey beklemeden dünyayı, insanları sevmektir diyor; albert camus.
camus, yaşamın anlamı üzerinde descartes'ın dünyanın varlığı üzerine yürüttüğü düşünceyle önce yaşamın hiçbir anlamı olmadığını kabul ediyor. işte o zaman seçiyor ve yaşamdan yana oluyor... stoik(dayançlı) bir filozof... ama vahlanmayan ve böbürlenmeyen bir filozof.
camus, yaşamın saçmalığı karşısında, umutsuzluğu, eylemsizliği, eli kolu bağlılığı değil, umudu, insan acısını bir yerde dindirmek, bir yerde yüceltmek doğrultusunda, yine de yaşamı seçmiştir.
--spoiler--
ne olursa olsun, her şeyin olumsuz olduğu, her şeyden umut kesmek gerektiği düşüncesiyle nasıl kalır insan?.. her şeyin anlamsız olduğunu söylediğimiz anda bile anlamlı bir şey söylemiş oluyoruz. dünyanın hiçbir anlamı yoktur demek, her çeşit değer yargısını ortadan kaldırmak olur. ama, yaşamak ve örneğin, yiyip içmek kendiliğinden bir değer yargısıdır. ölmeye yanaşmadığı sürece, insan yaşamayı seçiyor demektir. o zaman da, görece de olsa, yaşamaya bir değer veriyoruz demektir. umutsuz bir edebiyat ne demek olabilir? umutsuzluk susar. kaldı ki susmak bile, eğer gözler konuşuyorsa, bir anlam taşır. gereçk umutsuzluk can çekişme, mezar ya da uçurumdur. umutsuzluk konuştu mu, hele yazdı mı, hemen bir kardeş el uzanır sana, ağaç anlam kazanır, sevgi doğar. umutsuz edebiyat sözü birbirini tutmayan iki sözdir. çünkü edebiyat olan her yerde umut vardır.
--spoiler--
camus, bir edebiyat adamı, bir sanatçı, umutsuzluğa savaş açmış bir insan olarak karşımıza çıkıyor .
--spoiler--
ben, kendi hesabıma insanlığın yüz karasıyla savaşmaktan geri kalmadım, katı yürekli insanlardan tiksindiğim kadar hiçbir şeyden tiksinmedim.
şu var ki, en koyu umutsuzluğumuz içinde, bu umutsuzluğu(bu inkarcılığı) aşmanın yollarını aradım. bunu da iyiliğimden, herkesten üstün ruhlu olduğumdan yapmış değilim. ama ben doğuştan içimde taşıdığım bir sezgi ışığına bağlıyım. bu sezgiyle insanlar binlerce yıldır yaşamı en büyük acılar içinde bile sevmesini bilmişlerdir.
--spoiler-- *
"yabancı" isimli eseri adını hatırlayamadığım fakat çaplı olduğunu bildiğim bir derginin "100 yılın en iyi romanları" nevinden bir listesinde 1 numarada yer almıştır. kitabı okumak için biraz hazır olmak lazımdır, yoksa bir kontra ile sizi yerinizden savurabilir (en azından beni savurdu). camus' un bir absürdü vardır, kavramları bunun üzerinden şekillenir, hatta absürdizm akımının kurucularındandır. yabancı'nın sonlarında asılmadan önce yanına gelen rahibe ağır bir ayar veriyordu. uzatmadani kendisinin futbolla arası hayli iyiydi hatta ve hatta gençliğinde bir süre kalecilik de yaptığı söylenir.
yabancı adlı romanın başyapıt olarak kabul gördüğü fransız yazar. komünizmi savunur bu sayede sartre ile yakınlaşır ama sonraları troçkist olduğu düşünülerek uzaklaştı. sartre ile arası açıldı. varoluşçu olmağını söyledi. futboluculuk ta yapmıştır aynı zaman da.1960 trafik kazasında öldü. 1957 nobel ödülü sahibi.
