birkaç keredir, "aferin vermiş ayarı" , "helal aynı ben de böyle düşünüyorum" dediğim entrylerin sahibi olan yazar. artık bunun bir rastlantı olmaktan çıktığını, bir istatistiğe dönüştüğünü farkettim. yazdığı her entry'nin altına "kefil imza swangel" yazılabilir.
edit: şimdi daha da emin oldum senle aynı olduğumuza. bu sana övgü niteliğinde yazdığım nick altı entry'm bu kadar eksi alıyorsa, evet evet, doğru düşünmüşüm. ne zaman biri benle de ilgili iyi entry yazsa feci eksi alıyor çünkü.
sana burdan o sarı kıvırcık kaleci saçları ile bizi bizden alan ilhan irem şarkısı ile sesleniyorum.
gir kanima
hani bekarlik sultanlik derdin
yetti canima
yasarim ben senle gir kanima.
ağzına acı biber süreceğim yazar. ya bi çaylak olma dilini tut be canım diyerek üzülmesin diye severekten kendisinin gönlünü alacağım ama öncesinde bir daha çaylak olma diye ağzına 2 tane çarpıcam.
(bkz: özledim lan)
hani bazı çocuklar vardır, saçaklardan buz kopartıp katur kutur havuç yer gibi yerler fakat yinede hastalanmazlar, buna keza bazı çocuklar vardırki annesi hasta olmasın diye onu dışarı bile salmaz ama o camdan dışarıyı seyrederken o karları seyrederken hasta olur.. ( bağlıyacam olum konuyu merak etmeyin) hani başka çocuklar vardırki futbol sevmesede babası ona top ve spor ayakkabası alır ama bu çocuk futbolu seven ve yırtık ayakkabılarıyla top oynamaya çalışan çocuklara asla topunu vermez hatta maçın en zevkli yerinde ' verin lan topumu' deyip çeker gider. ulan hani bazı çocuklar vardırki bisikletinin kıymetini bilmezler, onları hart diye yere atar bazen tozlanana/paslanana kadar kömürlükten çıkarmazlar. ama çoğu çocuğunda hayatında hiç bisikleti olmamıştır. hep başkasının bisikleti arkasından koşarak 'nolur bi tur bineyim' der.
işte bu yazarda o evde oturan, o yırtık ayakkabılı, o bisikletsiz çocuk gibidir. o büyümüştür. artık dolmuş dolmuş ve suskunluğunu sessizliğini bozmak için uludağ sözlüğe yazar olmuştur.
haksızlığa sessiz kalmamak için çokta sikici bi nick seçmiştir. nicki alayına sokayım dır.
