ömrü boyunca alafranga tuvalette rahat rahat sıçmanın keyfini yaşayan fakat bazı özel sebeplerden dolayı (yolculuk, cami, misafirlik, umumi veceler) alaturka tuvalete sıçmak zorunda kalan, afallamış metropol insanıdır. normalde tuvalete giderken içi kıpır kıpır olup sebepsiz bir heyecan yaşarken işin içine alaturka tuvalet girince kerametin aslında klozet ve altındaki aparatta olduğunun farkına varır. hergün şuursuzca içine osurup sıçtığı şeyin kıymetini daha iyi anlar. çünkü alafrangada vücut ağırlığının %86'sını mekanizmaızın taşımasına karşın alaturkada bu rakam %0'dır. bunun sonucunda kan bacaklara toplanır ve uyuşma hissedilir bazı bazı.
asıl farkı haşikio'nun işlemi tamamladıktan sonra temizlik adına vücuda verdiği hazzı duyamamaktan gelir. tuvalet kağıdı ile nereye kadar gidebilir ki insan? sile sile pişik olur...*
tamamen alışkanlıktır. hem alaturka, hemde alafranga tuvaleti rahat rahat kullanan biri olarak, durumun tamamen alışkanlıktan ibaret olduğunu düşünüyorum. kıçsa kıç, bacaksa bacak. herkeste aynı.
yurdum insanı evinde klozetini,umumi yerlerde alaturka tuvaletini ister,bu onun en dogal hakkıdırda.alaturkaya sıcamayanını hiç duymadımda,klozete alaturka gibi oturana şahit bile oldum.
bu, kızlar için daha sık rastlanan ve normal karşılanacak bir durumdur; şayet köpek gibi eğilmek fiziksel açıdan olduğu gibi psikolojik açıdan da rahatsız edici bir hal alabilir; ancak çok zorunlu durumlarda işini halletmenin rahatlığı bu her türlü rahatsız edici durumun önüne geçmektedir.
aklınca modern geçinen gereksiz batı özentisi, kaybedilmiş bireyler.
bu tip sahıslar cok afedersiniz taharet almayı bile beceremez.
(bkz: taharet almayi bilmeyen toplum)
özellikle şehir çocuklarının korkulu rüyasıdır bu tür tuvaletler. "anne beni otlara götür" demenin tek sebebidir. Bazılarıysa diz kapaklıarının arkasından kaldırılıp bu eziyete katlanabilme özelliği gösterebilmektedir.
ufacık, bacaksız bir bebeyken benim de dahil olduğum güruh. fakat, benim alaturka helaya sıçamama sebebim biraz farklıydı. sıçıyordum fakat, anadan üryan olmak şartıyla. yoksa sobalı evde büyüyen, alaturka helaya giren adamdık canım.
6-7 yaşlarındaykene annemle misafirliğe gittik. evin küçük çocuğuyla odada domino oynarken (bu arada evin küçüğü derken, deve gibi herifti, abisi vardı ondan küçük diyorum), inanılmaz b.kum geldi. kendimi sıkmaktan perişan olmuş vaziyette arada fıss fıss salarken dayanamayıp helaya attım kendimi. evde anadan üryan girdiğim alaturka tuvalet, karşımda kıyafetlerimle sıçmak üzere duruyordu. ürkerekten pantulumu indirdim ve patır patır dökülmeye başladım. anam, bir baktım, bütün malzemeyi pantolonun paçasına bırakıvermişiz. o telaşla g.tümü yıkamadan pantolonu yukarı çekince, dona da bulaştı bok. kapıyı araladım, kimse gelmesin diye sessizce: "anne. anne." deyu seslendim. baktım gelen giden yok böğürdüm:" hanneeeee! haaaannneeee!". anam geldi, durumu izah ettim fakat; "aferin aptal oğluma!" deyu azarı da işittim. "dur zarife teyzenden bişeyler isteyim de giy." dedi, pantolonu donu aldı koydu bi poşete.
bir vakit sonra zarife teyze'nin verdiği şeyi getirdi tutuşturdu elime. o ne lan? sadece don getirmiş. don dediğim de evin küçük oğlunun. ama battal tabir edilen cinsten. çuval diye taşırsın o kadar büyük. lan neyse giydim donu ama, sıfatı gör. bacaklar zaten çalı çırpı gibi, g.t desen heidi'nin sepeti kadar. bildiğin bebek bezi gibi duruyor g.tümde.
tuttular beni salona götürdüler. beni gören basıyor kahkahayı. hele evin küçük oğlu nasıl gülüyor. sağ elini karnına koymuş, kafa 60 derecelik açıyla yukarı bakıyor, ağzını ayırmış, gözler kapalı. herif resmen, gözlerini açtığında bu sahneyi tekrar görecek olmanın verdiği keyifle daha bir gevrek gülüyor. pis herif. son çarem, son kalem, tutunacak dalım anama dönüp: "annee hadi eve gidek. ühü" demek üzere kafamı çevirdim ki ne görem? annem gülmekten kıpkırmızı olmuş, gözünden yaş gelmiş: "oyh. çok güldük zarifaanım." diyor. oy fakır anam. beni gurda guşa yem eden anam.
arada bir zarife teyze gelir bizim eve: "ay çok şirindi ahaha." deyu hatırlatır o anı bana. hee çok şirindi de, ondan gülmekten daşşakları halıya serdiniz di mi? vay seni hain seni hain. yaktın beni zarifaanım.
sağlık açısından da düşünceli olduğundan hayatında hiç alaturka tuvalete sıçmamış yurdum insan modelidir. Nitekim alaturka sağlık açısından da pekte parlak değildir. hele bir de sıçmasını bilmiyorsan etrafa ve pantolon paçalarına sıçratma olayı olur.
alafranga tuvalete sağlıklı diyenler için masa üzerine külahımı bıraktım, ona anlatabilirler.
afedersiniz ama zamanında sıçıp sıçıp pencereden aşağı bok atan, caddelerde pislikten yürünemeyen, şimdi ise götünün bokuyla gezen bir milletin icat ettiği tuvalet ne kadar sağlıklı olabilir size soruyorum.
alaturka tuvalet tam anlamıyla türk temizlik anlayışına uygun olarak gelişmiştir. gayet sıhhidir.
kırılan ayak bileğini tedavi etmek için çabalayan ve zorlamak istemeyen şehir insanıdır, ayrıca sıçarken gazete sigara keyfinin de bozulmasını istememektedir.
nasıl bir insan olduğunu kestiremediğim yaratık. 20 sene şehirde yaşadım fakat klozete sıçamıyorum. sonradan falan değil, doğduğum sene ve sonrasında gelen 20 sene.
