tartışıp, gitmiştim yanından. eminönü'ye gidecek, biraz kafa dinleyecektim. tren yolculuğu sıkıcı gelip, bakırköy de indim ve taksim dolmuşuna bindim. hem taksim de biraz dolaşır, karaköy'den eminönü'ne geçerim dedim.
tünel'e yaklaşırken kulağıma santur sesine karışmış keman uğultusu geldi. yürüdüm, oradaydılar. ilahi dostum'u çalıyorlardı, sonra tokat, sonra serenler semah. arkam da bulunan kalabalığa aldırmadan oturdum önlerine. bir bira açtım, dinledim. her şarkıyı bitirdiklerinde bozukluklarımdan attım önlerine.
albümleri olmayan gruptur. mükemmel çalar, mükemmel söylerler.
sokak sanatçılarıdır kendileri.çok güzel müzikleriyle istiklal'i daha bi güzelleştiren ve piyasalaşmamak için albüm şirketleriyle anlaşmayan,kendi albümlerini yapıp satan sevilesi bir gruptur.güzel havalarda istiklal'de yürürken rastlıyabilirsiniz.tünel'in adamları.
bir ara izmir kıbrıs şehitleri caddesi'nde de çalıyorlardı, sonra bir gün istiklâl caddesi'nde gördüm onları, mest oldum...
10 liraya satıyorlardı albümlerini, 20 lira olsa ne çıkar ? hemen aldım... biri santur çalıyordu, diğeri bağlama tellerinden müteşekkil gitar, öbürü darbuka, beriki ney...
'' gel gönül, gey şu hırkayı, ariflerin postu olmaz '' diyorlardı, eridim...
dinlemeye devam ettim...
belki yarım saat huşu içinde dinledim, gülümseyerek...
tam gidiyordum ki, öyle bir şey söylediler, sanki ciğerimi çıkarıp ellerime döktüler;
'' ululardan kalma sözdür, düşenlerin dostu olmaz... ''
olmaz, olmaz...
