tepeköydeki küçük bakkalın kapısınında "gaynamış yumurta bulunur" yazmaktadır. okul çıkışı kendi gibi küçük olan bahçesinde ekmekarası kaşar yenirken, topuğunuzdan arı tarafından vurulduğunuz yerdir. minibüs ücretini inerken ödersiniz.semt pazarıdaki alaplılı kadın peynirciden "bi tobalak peynir" ister.şirindir.
eskiden nahiye iken, zonguldak ın; amip gibi bölüne bölüne içinden iki il daha çıkarması sonucu ilçe olmuş, ama pek de iyi olmuş, şirin mi şirin bir ilçesi.
bir dönem (5-6 ay kadar) bulunduğum zonguldak ilçesidir. ilçe'de halen okuma yazma bilmeyen bir kesimin olduğu söylenmişti halk eğitimde. halk eğitim her yıl düzenli okuma yazma kursu açıyormuş bu yüzden. her neyse, ilçe akşam 6 olduğunda direk kepenk kapatır (zonguldak standartları :d), dışarı da olan neredeyse kimse yoktur. Bülent Ecevit üniversitesine bağlı MYO'nun öğrenci alamadığı zamanlar çok daha sessizliğe büründüğü söyleniyor. Bu ilçeye gittiğinizde yapacak pek fazla bir şey bulamazsınız, bu yüzden halk otobüsü (şehir içi ve ereğli arası geçiş için halk otobüsü var) ile Ereğli'ye geçilir çoğunlukla (bu da bir zonguldak standartıdır). Aslında klasik bir zonguldak parçasıdır, her yer dağ taş tepe yokuştur.. Yine ilk girdiğinizde hafif bir kömür kokusu size merhaba der, zamanla alışır fark etmezsiniz bile.
bir ayağı adeta ereğli'de olan zonguldak ilçesidir. sürekli ereğli-alaplı arası otobüs minibüs çalıştığı için ve mesafe az olduğu için alaplı halkı genelde ereğli'de vakit geçirir.
