O gece bir rüya gödü: Bir kalenin tepesinde duruyor ve aşağıda uzanan çölenakıyordu. Uzaklarda bir sinek kadar ufak bir nokta, kendisine doğruyaklaşıyordu. iyice yaklaştığı zaman, Orlando bunun elbiseleri rüzgarda uçuşanbir süvari olduğunu fark etti. Atın nalları yerdeki kum zerrelerini tıpkı bolsulu bir çeşme gibi göğe fışkırıyordu. Bu, Adrian'ın ta kendisiydi. Orlandovar gücüyle haykırmasına rağmen, diğeri onu duymuyordu. Adrian bir kulaçmesafeden yıldırım hızıyla uzaklaşıp gitti. Ardian'ın yüzü solğundu, hata,bir ölü kadar beyazdı."Bekle!" diye bağırdı Orlando."Dur! Nereye gidiyorsun ?"Ve uzaklardan Adrian'ın sesini duydu. Sadece tek bir kelime haykırmışı:
"Alamut..." Orlando ansızın uyandı ve bir daha uyuyayamadı. O gizemli kelimekafasının içinde çınlayıp duruyordu: ALAMUT.
