ingiltere'de bir alabalık çitliğinde, havuza nehirden taze su aktaran boruya yaklaşık olarak 1 metre sıçrayarak ve boruda da akıntıya karşı yüzerek özgürlüğe kaçışlarının öyküsü. belki nehir vahşi timsahlarla dolu, belki kimse onları beslemeyecek ama birazcık şansları varsa kendinden sadece biraz daha akıllı ve biraz daha uzun süreli hafızalı insanların sofrasına meze olmayacaklar. ha bu doğa olayından etkilenip insan hayatına dair lirik, epik duygusal güzellemeler veya malum çarkların dişlisi betimlemesi yapacak değilim. ne de olsa biz denizden babamız çıksa bile yiyecek kadar karaktersiz olmuşuz, nehirden havuza dökülmüşüz, akıntı arkamızda.
