al beni yaz

entry1 galeri0
    1.
  1. bir orontez şarkısı.

    ben hala aynı yerdeyim benim de bir resim var ezberimde
    hala aynı rüyalarsa düşlerimde
    yol mu ayrı artık yoksa yolcular mı ayrı düştü
    söyle kaç yürek girer bu yolda senle harbe
    gitmek istedim mesafeler bana uzar
    yolların dikenle dolsa söyle bana kaç yazar
    yasak bir hayal bu uzaklarda yalan bir diyar
    düşlerin adı ütopya bak önünde bir duvar
    ve sonbaharda düştü yaprak toprak oldu
    bizimle aynı yolda yandılar ateşle su
    tek hazine bu hayat ölümle yar mıdır
    ey kara toprak bir bedende kar mıdır yar mıdır sana

    al beni yaz her satıra vur beni
    her güne yaz bak çöldeki gibi
    al beni vur rastgeldiği gibi
    rüzgara ver her seste duy beni

    son güneşti battı işte son kiraydı verdim işte
    son saatti geçti işte son adımdı attım işte
    son nefesti çektim işte son derdimdi bitti işte
    son sözümdü yazdım işte sonum buydu gördün işte
    ayrı düşler aynı dünya ayrı kalpte aynı sevda
    bir yudumluk hayatta görmediğin kendin anla
    aynı gözde farklı anlam farklı beden aynı zaman
    ayrı sözler aynı yalan ayrı dertler aynı derman
    bir dert girdabına girdim acep kurtaran çıkar mı
    yaşanan onca günler zarar mı yoksa kar mı
    bak güneş battı yine dün geçti yarın var mı
    gençliğine güvenme ölenler hep ihtiyar mı

    al beni yaz her satıra vur beni
    her güne yaz bak çöldeki gibi
    al beni vur rastgeldiği gibi
    rüzgara ver her seste duy beni

    kelepçelenmiş ellerimle sözlerimle bağdaşan
    bir kaç hecem ya var ya yok ki
    hep bir bekleyiş peşinde doğdu öldü
    masumane kaç yetimdi toprak aldı
    aşkları ve tarih aldı tüm satırları
    kimde kaldı son duman
    kimdi son kez aralayan
    hazinenin derme çatma kapılarında bekçiyim
    kaç saatlik evrimim sürer ki acaba padişahtım
    ancak elçi oldu ellerim ve gözlerim
    derin nefesler ülkesinde bir çocuktu bedenim
    anlatırdı kendi kendine yazılmamış satırlarımdı
    arayışımdı belki de gözyaşımdı ıslatan
    ağır satırlarımdı solduran bu gençliği
    yıkık dökük bir zihniyetti evvelim
    dalıp da gittiğim o günlerim hesap sorar
    ve yarınım kural koyar
    benliğim bölünmüş halde bekler ortalıkta öylece
    kimliğimse yalnızsız ve kördüğüm bir bilmece

    al beni yaz her satıra vur beni
    her güne yaz bak çöldeki gibi
    al beni vur rastgeldiği gibi
    rüzgara ver her seste duy beni...
    3 ...
© 2025 uludağ sözlük