dayak sebebidir. ben kaç kere ** eşiğine geldim, özellikle de ekonomik krizin en can yakıcı olduğu dönemlerde*.
mağazaya girersiniz, * bir ayakkabı beğenirsiniz, ben bir deneyeyim dersiniz ve diyalog*:
+buyrun efendim, nasıl yardımcı olabilirim?
-ben vitrindeki şu burnu yuvarlak ayakkabıya bakacağım, 37 numarası var mı?
+hemen getireyim. (ooh, bu alacak belli, baksana nasıl bakıyor ayakkabıya)
buyrun...
-evet güzelmiş, ama pek rahat edemedim (ay bu ne böyle yapıştırmışlar topuğunu!)
+bir bakayım *, yok yok açılır bu siz merak etmeyin. bakın bu fiyata başka yerde bulamazsınız.
-yok ama cidden rahat edemedim. (para senin mi kardeşim, beğenmedim işte, niye alayım!)
+almıyor musunuz yani? (tü allah kahretsin bu da almıyor)
-yok maalesef, aslında güzeldi ama (sus, bari yalan söyleme adamcağıza, zaten almıyorsun ayakkabıyı)
+* peki.
-teşekkür ederim, iyi günler.
+(iyi günler)**
sadece başı dik bir şekilde gözleriyle sizi oradan kovmaya çalışır. üzülürsünüz bu duruma ama sonuçta istemediğiniz birşeyi almanız için kimse sizi zorlayamaz. bu yüzden görevlileri meşgul edip, sonra birşey almadan çıkarsanız, aman dikkatli olun!
gurbet ellerde öğrencilik hayatı sürdüren herkesin yaşayabileceği bir durumdur. para kiraya zor yetmiştir malum. kalan kısımla da alkol alınır geriye bir şey kalmaz.
