sokaklardan, caddelerden çıkıyor karanlık, sakince. Güneş kendini kaybettirip, akşama teslim edince varlığını, umutlarını da alıyor. Huzur sessiz sedasız dolmaya başlıyor yüreklere.
mesela aşklar daha çok dile geliyor. Ağlamalar da anlamlı ve içten. Kaybedişleride unutmadım. Sinsice çöküyor soğuk.
akşam en güzel hallerini sunuyor bize. Her gün biraz daha biz olarak..
geceye geçen her süre daha çok yaklaşan, havasının aydınlığını kaybedip şehri karanlığa bulayan geceyi ortaya çıkaracak olan akşamın en güzel halidir. ışıkların yerlerde parıldamasını hatta, yüzünüze vurduğunda o garip hisi ortaya çıkaran, arabaların farlarına kitlenip başka bir tarafa baktığınızda, farları gözünüzde hissetmektir.
nerdeyim lan ben ?
