çocukça bir oyun-şaka. akşam ezanı okunup hava karardığı zaman, sokakta oynayan çocuklardan birisi en yakınındakine dokunarak "-akşam ebesiii!.." diye bağırıp ondan hızla uzaklaşıp evine kaçar. adeta kendisine bir "ebe olma" virüsü bulaşmışçasına panikleyen diğer çocuk da gözüne kestirdiği bir başkasına el dokundurup tekrar onun kendisine dokunmasına izin vermeden kendi evine kaçmayı başarırsa "akşam ebesi" olmaktan kurtulur. sokakta en son kalan ebedir. Herhangi bir cezası ve yaptırımı olmamasına rağmen, çocuklar arasında "onur ve gurur" meselesidir akşam ebesi olarak sonuncu kalmamak. akşam ebesi olana alaycı gözlerle bakılır. Aslında belirli bir saatte sokakta oynayan çocukların evlerine dönmesi için faydalı bir oyundur. Ne yazık ki artık bilen ve hatta hatırlayan sayısı azalmaktadır akşam ebesini.
akşam biten bir oyun sonrası eve gitmeden önce çocukların birbirlerini son ebe yapma çabası ve hırsıyla dolu bir oyun. oyun asla bitmez ama daima işin suyu çıkar
