nerede okuduğumu hatırlayamadığım uzunca bir köşe yazısının konusudur. Akıllı kadınlar ve çok akıllı kadınlar.
Akıllı kadın, patlayan ampülü sandalyeye çıkar ve değiştirir.
Çok akıllı kadın, patlayan ampülü değiştirebileceğini bilir yine de seslenir "Hayatım, ışık söndüüüü"
akıllı kadınlara, çok akıllı kadınlığa terfi yolunda başarılar diliyorum.
'yalnız kadın akıllıdır' cümlesiyle orantılı gibi gözüken, aslında olmayan bir cümledir. yalnız kadın şayet her güçlüğe göğüs gerebiliyor, hayatını idame ettirebiliyorsa asıl yalnız kadın akıllıdır.
akıllı bir kadın aklının gereği akılsız bir adam tarafından akıl almaz bir şekilde üzüleceğine en akıllıca çözüm olarak gördüğü yalnız kalmayı aklına getirebilir.
akıllı kadın yalnız değildir asıl. tercihini öylesine isabetli yapar ve öylesine istediğini bilir ki mümkün değildir yalnız kalması.
ceker alır ne istiyorsa. kesin bir üstünlük sağlama cabası icine girmişse ve ukalalıkla ezmeye calışıyorsa, o başka... böylesinden ben bile kacarım.
bu olsa olsa; akıllı olduğunu düşünen, (göreceli)cirkin bir kadındır.
yanlış bir önermedir. yalnız olmak isteyen kadın yalnızdır. tercih meselesidir. aslında erkeklerin yalan dolanını çekmek istemeyen kadın yalnızdır ve tercihleri doğrultusunda yaşayan kadındır.
her türlü ayrıntıyı gözlemleyebilen ve bütünü olduğu gibi kabullenemyen kadının, eninde sonunda karşısındaki kişinin hatalarını fark etmesiyle oluşandır. sebep sonuç ilişkisiyle ve sürekli acabalarla yaşayan bir insanın birilerine ya da bir şeylere güven duyması oldukça zordur. bu yüzden akıllı kadınların çoğu yalnızdır ya da eninde sonunda yalnız kalacaktır.
her daim herkesi, herşeyi domine eder, hep dedikleri olsun ister, kendi fikirlerinden sapmaz, burnunun dikine gider, çok bilir ve hiç yanılmaz, tutuğunu koparır ve çok bilipte çok yanılmasa bile çok bilipte hep yanlız kalır.
tahammül edemeyeceği şeyleri görebildiği için seçiciliği artmış hatundur. uzun süre yalnız kalacaktır. anlamıştır artık tahammül etmektense yalnız olmanın dayanılmaz hafifliğini. yalnızlık özgürlüktür ayrıca.
kendini akıllı sanan insanların sözlerine inanmamış olmasından kaynaklanan durumdur. seçicidir, duygusal değil mantığıyla hareket eder, tercihini yalnızlıktan yana kullanmıştır.
