yeni fark ettim ama galiba temizlik yaparak.
bir şeye sinirim bozulunca farkında olmadan kalkıp temizlik falan yapıyorum eşyaların yerini değiştiriyorum kafamı onunla meşgul ediyorum.
Yürüyen Wikipedia olsanız bile karşınızdaki insanın algı yeteneği kadar bilgilisiniz. Eğer çevreniz benim çevrem gibi boktan ise, "koy ver gitsin" en akılcı hareket.
televiyonu hayatımdan çıkartarak, özellikle ama haber bültenlerini izlemeyerek.
insanların kalabalık olduğu yerlerden mümkün olduğunca bulunmayarak. Toplu taşıma araçları, gece klüpleri, stadyumlar, vs vs..
Yabancılarla mecburi olmadıkça birebir iletişimden uzak durarak.
Fanatizme gideceği belli olan her türlü konudan uzak durarak. Özellikle siyaset ve futbol.
Teknolojiyi hayatımın merkezine koymayarak.
Haftada bir bile olsa yüksek tempo ter koşusu yaparak.
Kır ve doğa gezileri yaparak.
Fırsat buldukça yalın ayak toprağa basarak.
Bol su içerek, ambalajlanmış bütün ürünlerden olabildiğince uzak durarak.
Fast food ve kola asla tüketmeyerek.
Gereksiz olan her türlü tüketimi kısıp,
Biriken parayı biriken sağlığın ikamesi için dah yararlı uğraşlar için harcamak.
Sevdiğim müzikleri dinleyerek.
Okunmadan ve izlenmeden ölürsem eksik kalacağımı düşündüğüm kitap ve filmlere vakit ayırmaya çalışarak.
Bilmediğim ve merak ettiğim bir konuda araştırma yaparak. (Dil, kimya, biyoloji, uzay vs.)
Olabildiğince az insanla seyrek Aralıklarla görüşerek.
Özel alanıma burnunu sokacak kadar kimseyle yüz göz olmamak.( sevgili ve aile dahil)
Bu liste böyle uzar gider. Yine de bu listeye uymak için bile insanın önce boş vakti be bol nakti olması gerekiyormuş gibi gelebilir. Ben bir senedir böyle yaşamaya gayret ediyorum ve bşr senedir her şey iyi yönde değişmeye başladığını fark edebiliyorum. En önemlisi hele ki Türkiye gibi bir ülkede insanın kendine Zaman ayırabilme meziyetini geliştirmesinde saklı. Hiç birini yapamıyorsanız kesinlikle ilişkilerinizi mimimize edin. Vardı ya bir söz " cehennem başkalarıdır' gerçekten çok doğru, akıl sağlığımıza en büyük ket, bilerek ve ya bilmeyerek, eşimiz dostumuz ahbabımız canımız ciğerimiz dediğimiz kişiler tarafından vuruluyor. insan kendisine ayırdığı vakitle mutlu olmamıyorsa henüz kendini tanıyamamış demektir. Yığınların sizi delirtmesindense bırakın kendi yalnızlığınız sizi delirtsin.
dönem dönem yalnızlaşarak. tabi bu yalnızlaşma benim akıl sağlığımda bir sorun olduğu anlamına gelmesin. ve bir noktadan sonra benim için iyi olmadığına inandığım insanları kendimden uzaklaştırarak. insanın en başta allaha, anne ve babaya, arkadaşa, paraya ihtiyacı olduğu kadar kendisinede ihtiyacı vardır.
öz benliğini korumalı. çünkü dönüp dolaşıp yine kendin olacaksın. yalnızlaşmadan kendinin ne olduğunu anlayamıyor insan.
