Aralarinda bulundugum yazarlar silsilesidir. Timarhane raconu bilen yazarlardir. Her ne kadar normal gozukurlerse gozuksunler asla tam olarak iyilesemeyen insanlariz biz.
(evet bu övünülecek birşey değil, övünmüyorum da yarrağım)
1-2 boyunca farklı farklı şifa yuvalarında yattım bursadaki bir klinikte, istanbulda bir klinikte. eskiden tımarhaneydi sonra insanlar filmlerden ordan burdan öğrenip akıl hastanesi demeye başladı son hali kliniktir yayın, yaydırın.
bana göre hiçbirisi değil.
şimdi anlatıyorum gençler toplaşın kamp ateşimizle marşwelloolarda hazır.
iki soru var aklınızda biliyorum:
1 akıl hastanesi nedir ne değildir?
2 girenlere içerde napıyolar?
Bursadaki klnikten başlıyım anlatmaya.
bakın liseli seri katil stalkarları, bu tarz yerlere dışarda olaya karıştığınızda ağır durumda olduğunuzda da sokulabilirsiniz yada kendi isteğinizle de girebilirsiniz. ama girdikten sonra durumunuz ne olursa olsun istediğiniz zaman çıkış yok. ben iyiyim sökmüyor doktorlara yani.
ben kendi isteğimle girmiştim mesela.
içerisi adeta alice harikalar diyarı gibi, kendi kendi konuşup mırıldanan insanlar, gayet düzgün konuşup davranan ama paranoid şizofren olan insanlar, kabuğuna çekilmiş konuşmama yemini etmiş sakat misyonerler, cümle kuramayan malaklar a kadar gökkuşağı renk genişliğinde insanlar var.
benim yattığım klinikte hasta yataklarının olduğu odalar ve ortak alan vardı. ortak alandada 15 kişi takılıyoduk.
amınakoyım yönetimin her an biri birinin üstüne atlayıp yanağını ısırıp koparacakmış kadar gergin ortam.
internet yok yani psikiyatrımla delirmeleceler diye foto atamazsınız instagram piçleri yarrağımı yiyin.
telefon yada görüşme hakkıda yok. sizi biri görmeye geldiğinde istemezseniz görüşmeyi reddebiliyorsunuz.
yani deli gömleğini bağlayıp sizi ananızınn babanızın karşısına oturtmuyolar ne söylediğine dikkat et içerde veririz 1000 voltu diye.
asabi olursanız yada içerde gerginlik yaratırsanız sizi uzun süre mal edecek bir uyuştucu iğne veriyorlar gördüm 2 tane ondan yiyeni, heriflerin şaftı kaymıştı abi büyüksün çekmeye başladılar hemşirelere iğneden sonra.
gidebileceğiniz yer yok sayılır belirli saatlerde koğuşları (hastanenin a kanadı yada b kanadı gibi) açık hava saati diye bahçeye salıyorlar bazen taraflar arası gerginlik oluyor ama olaysız bitiyor. çöp kutusuna saldıranı gördüm tekme tokat. bi çocuk vardı benim yaşlarımda 18 yada 17 herkese kickbox yapmyıı teklf ediyodu yumruk çalışması yapıyordu açık havada.
ordaki herkesin kendi hikayesi olur, neden geldiğini sormaz kimse birbirine istisnalar dışında.
gelmişsindir, diğerleri anlar seni.
sık sık yangın alarmı çalar, gene hangi siktiğim delisi bastı dersin. sökmüşlerdi alarmları mesela.
ilaç tedavisine yönelik bir hastaneydi belirli periyodlarda doktor gelir odana konuşursunuz dozları yada ilaçları değiştirir. bodyguard olarak doktorların yanında güvenlik elemanı olur sonuçta ortam sakat hani anlarsın ya.
sonra ilk başlardaki çıkma istediğin kaybolur ısınırsın ortama çıkmak istemezsin. ordaki insanlar çıplaktır zayıflıkları meydandadır, maske takacak halleri kalmamıştır. samimidir amk dış dünya yarrağımı yesin dersin.
bi de şey var, ilk hasta kabulünde seni biriyle özel odaya alıyorlar. üstündeki kemer, ayakkabı bağcıkları, kendine yada başkasına zarar verebileceğin her şeyi teslim ediyorsun. sonra pantolonum düşe düşe uzun bi koridoru yürümüştüm kart okutularak açılan kapıya kadar bi koridorda, sahi ne uzundu koridor.. ( geri dönemezsiniz ordan yok öyle geriye deparı bassam mı acaba diye düşünmeyin boşuna)
içerisi dış dünyadan ve tanıdıklarınızdan izole bir ortam.
girdikten sonra tanıyacaklarınız var sadece. bide marketçi abla.
istaanbuldakine geçiyorum
rum bilmem ne hastanesiydi adı.
burda elektrik tedavisi aldım. ilaçta vardı yine öncekinde olduğu gibi.
diğerine göre free bir ortamı vardı çıkıp gezebiliyordun hastane içinde, bilardo oynayabiliyordun yada hemşirelerden bir şey istediğinde getiriyorlardı o zamanda kar yağmıştı hemşireyle karda yuvarlanmıştık çocuklar gibi eheheh.
elektrik verme kısmıysa filmlerdeki gibi ağza ısırmalık bir şey verilip yapılmıyor artık.
önce narkozla sizi uyutuyorlar zaten ilacı damardan verdiklerinden bikaç saniye akabinde de farkında olmadan uyuyorsunuz. işlem bitip uyandığınızda da başınızda hayvani bir ağrı ve gerginlik hissediyorsunuz denge kayıpları olabiliyor yürürken.
